Psi los

[Quidem.art]

Psi los pachnie suchym chlebem
Ręką zawisłą w pustce chłodu 
Niezaspokojonym głodem 
I milczącym niebem.

 

Pielgrzym pełen zaskoczenia
Przemaka płaszczem z kartonu.
Samotny punkt na rozdrożu słonym.
Skamieniałe westchnienie bez imienia.

 

W kieszeniach wymięte marzenia,
Szlachetne kamienie totemów 
Kurzem zduszone, śrubą gniewu,
Handlarz przygodny wycenia.

 

Jeszcze dreszczem kark sili, 
Krzesi mokre płomienie.
W szumie drzew miałkim ględzeniem
Ślepcy drogowskaz powiesili.

 

Skruszona na brzegach czara
Pęka, wina rozwieszając sznury.
Nie psi los jest ponury,
Lecz niewierna wiara.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Rolek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tym właśnie odwdzięczył się człowiek psu. Który zawsze jest u jego boku...

Pozdrawiam

 

[Rafael Marius]

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"Specjaliści" niewiernej wiary od mylenia drogi do naszych młodych ideałów. Pozostały po nich tylko wymięte marzenia.

Edytowane 30 Sierpnia 2022 przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - ciekawy wiersz - 

                                                        Pozdr.

[Quidem.art]

@Rolek lub człowiek człowiekowi...

@Rafael Marius ślepcem jest też ten, kto nie rozumie tego, na co wskazuje.