zagroda

[jazzkółka]

 

tu się schodzi na psy

 

wciąż coś ujada i 
u ja da

 

zazwyczaj słychać chór 
szczekających jazgodliwie do rymu
w nudnym bo przewidywalnym 
rytmie 

 

ale zdarzają się białe sztuki

 

na przykład 
ten piesek o sierści zlepionej jak dredy
odkąd skrzywdził go pijak
rzuca mięsem na prawo i lewo 
bo niewiesioło psiamać 
i uj

 

obok mopsica w koronkowej obróżce na szyi
ze śliną zwisającą z odętej wargi
pewnie wciekła bo znowu wypina

zad przez sztachety 
zamiast pilnować obejścia 
i kultury

 

w przerwach puszcza wodniste oczko 
do kundelka-psiapsióła
który w zadtchnieniu biega oplotkami 
wyjąc do księżyca 

 

a pies-czy-kot kot to wie 
szczeka przez ce-ha
Chała rju
jakby właśnie odkrył Chamerykę

 

jest jeszcze ten rasowy przez wielkie er
napuszony jakby pozjadał
wszystkie karmy i rozumy
na psa urok 
wie jak kąsać z przekąsem

  

dość tego psioczenia

 

i ja dam się wyprowadzić
na psacer

[staszeko]

Porównywanie ludzi do psich to zniewaga tego szlachetnego zwierzęcia.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zrywający boki wiersz.

[tetu]

Podoba mi się ten prześmiewczy wiersz:) Bardzo fajny pomysł, choć poniekąd zgadzam się z przedmówcą. Gdzie nam do piesów? 
Luz z jakim stworzyłaś ten wiersz i to co w nim przemyciłaś, bardzo do mnie przemawia. Pozdrawiam.