Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ostrzenie pazurków dziś mi rzekło pióro

stalówka już miękko leży na papierze

spływają z niej rytmy rymy całą furą

akcenty są w szyku - patrzę i nie wierzę

 

zaś wiersz sam się pisze piórem roztańczonym

skaczącym rytmicznie w sobie znanym takcie

porusza problemy proste i złożone

ostrzega przed faktem wylewając racje

 

już nie wytrzymuję dosyć polityki

pisz mi o miłości nad błękitną rzeką

a ono mi kończy zdanie wykrzyknikiem

cóż mogę napisać kiedy płci sześćdziesiąt

 

same kontrowersje słychać grzmoty z lewej

w mediach tolerancję znów sączą pomału

za to nikt nie wspomni kiedy ludzie drzewiej

mówili: cyklista - dziecko dwóch pedałów

 

zamilcz wreszcie proszę temat szybko zmieniaj

rozejrzyj się wokół pisz o egzystencji

napiszę o Bogu powiedzą że ściema

ostrzenie pazurków nigdy nigdy więcej

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A spróbuj dziś powiedzieć jakiemuś kolarzowi, że jest "cudownym dzieckiem dwóch pedałów" - będziesz musiał od razu się ewakuować  :)))

Jak to zdania zmieniają sensy? Miło, że przypomniałeś i Szurkowski się nie obrażał.

Pozdrawiam serdecznie Jacek

 

@Waldemar_Talar_Talar Dzięki Waldemarze

Pozdrawiam Jacek

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Jacek_Suchowicz Jeszcze chciałbym napisać, że Szurkowski na rowerze gejował, jak tysiące innych kolarzy. Murzynek Bambo, nie był murzynkiem tylko Afroamerykanem a Margot jest lesbijką i ma kolektyw z kilkoma osobami. Pisałem o tym 

"Poprawność językowa 90 proc., światopoglądowa 100 proc." 

Polecam i pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

@Rolek A wiesz,że nigdy bym tak nie pomyślał. Pamiętam jako nastolatek ekscytowałem się Szurkowskim. Rok 1974  Polska lubiła Wyścig Pokoju i kochała swojego czołowego kolarza. "Ryszard Szurkowski - cudowne dziecko dwóch pedałów" - krzyknął rozentuzjazmowany komentator Stanisław Pawliczak, - wspaniała poetyka sprawozdawcy sportowego

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Pewien komentator kolarstwa w Eurosporcie rzekł kiedyś: "Trzeba mocno docisnąć pedała" :)

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...