Afirmacja

[Dekaos Dondi]

nie wiesz czy drogę wybrać nieznaną

tam nitki sensu

wiatrem targane

a przezroczystość zniekształca obraz

kwiaty wciąż więdną

gdyż kwitną same

 

krople czasu stukają miarowo

o tarczę czasu

wciąż w jedną stronę

tam cień kołuje barwę muzyki

nutki bezdźwięczne

ciszą zamglone

 

złotym błękitem okryte drzewa

koszyk osłania

owoce słodkie

na furtce wisi pajac z papieru

umrze gdy ciało

na deszczu zmoknie

 

w strumieniu czystym żyletka tonie

puls zatrzymuje

krwawą kotwicą

na kartce w kratkę literki żłobią

łąkę zieloną

kropką kołyszą

 

gorzkie spojrzenia toną w słodyczy

tarzając światy

w gęstym syropie

przyziemna gwiazda nagle rozbłysła

inne przyprawy

w chaosu splocie

 

igły w źrenicach dławią spojrzenie

każda ciemnością

wnętrze nasącza

pusta matryca tęskni w umyśle

teraz docenia

gdy brak jej słońca

 

małe ziarenko na ciepłej plaży

tkwi zatopione

w żółtej dolinie

samotnie błądzi w złotych promieniach

choć wszędzie wokół

piasku jest tyle

 

przytulić smutek w cieniu uśmiechu

powiewem wiatru

oczyścić drogę

zapomnieć ranę co tkwi w krysztale

śnieżynki białe

pocieszyć chłodem

 

kolorem zdobić szare zwątpienia

świtem malować

mroki umysłu

choć to kim jesteś myślisz i czynisz

otacza czasem

złudny cudzysłów

 

ślady zwierciadła płoną obrazem

na przezroczystej

toni zamglonej

niewielka łódka na przekór falom

właśnie minęła

podróży koniec

 

[Dekaos Dondi]

Sowa↔Dzięki:)↔Bo ja nadal różnorodnym jest:)↔Pozdrawiam:)