Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kwiaty konające

Poezja to życie
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Poezja to życie

Poezja to życie

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Tam gdzie myśli uciekające

Tam gdzie kwiaty konające

 

Ja śpiewam o Tobie

Pieśń radosną

Pieśń miłosną

 

Płynącą prosto

Z mojego serca

 

I czekam

Na twój pocałunek

 

Jak na letni wiatr

Wiejący ze wszystkich stron

 

Bo my się tak kochamy

Jak piękna ona

I piękny on

 

A do miłosnych uniesień

Wzywa nas kościelny dzwon

 

Bo to o tobie piękna

Te parę słów

 

Całuję twe usta

I przytulam Cię znów

 

Zalewa nas fala namiętności

Nie będziesz miała dość

Mojej porywczej miłości!

 

Edytowane przez Dragaz (wyświetl historię edycji)
2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Manek
      Krótki wiersz o prokrastynacji

      Przez Manek · Opublikowano

      W sumie tak. A jednak nie do końca. zamiast błahe powiedziałbym raczej milsze i wygodniejsze
    • Starzec
      Draka

      Przez Starzec · Opublikowano

      @Leszczym kto draką ....................:) Pozdrawiam:)
    • Adaś Marek
      Rosa

      Przez Adaś Marek · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Końcówka wzruszająco pobudza wyobraźnię... Wiersz prawdziwy, takie jest albo bywa życie. Pozdrawiam Adam
    • mmmarian
      Miraż

      Przez mmmarian · Opublikowano

      W potoku mijających postaci, lichych, przezroczystych niczym pajęcza pułapka, przesuwają się cienie bez imion, kroki zlewają się w jednostajny szum, słychać trzask — łamie się echo rozmowy, której nigdy nie było.   No popatrz! A myślałem, że siedzimy tu od godziny... Może to tylko wiatr niesie ślady czegoś, co kiedyś istniało? Gdyby chociaż długie cięcie między spojrzeniami, to zawsze rzeźbi rysy na tafli ciszy.   Kiedy znika ktoś, kto nigdy nie przyszedł, skrzypią drzwi wciąż otwarte, tłum mija, ale nikt nie patrzy. Coś się budzi i faluje wśród tych kroków, jakby wszyscy byli, ale nikt nie istniał.    
    • Natuskaa
      pasek

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W naszej kulturze wciąż pokutuje bicie dzieci. Mam znajomą, która sobie chwali to, że podnosiła rękę na swoje dziecko. Nic dziwnego prawda? Tacy znajomi się trafiają. Ciągłe spory z nimi w tej kwestii nic nie przynoszą. Teraz to dziecko w ten sposób wychowywane ma swoje dziecko... i pewnie będzie dostawało od babci, a czy od ojca... hmm? A jakby ktoś powiedział o biciu paskiem dorosłego? To wygląda już zupełnie inaczej. Prawda? Dlatego moje... a może wytłumacz to trochę inaczej... Dziś siedzę sobie w pracy i wykonuje co tam mam do zrobienia. Kątem oka widzę, że szef kręci się to w prawo, to w lewo z paskiem w dłoniach. Aż się uśmiechnęłam, bo wiedziałam, że idzie coś na odpowiedź dla tego co do mnie powyżej napisałaś. Podszedł w końcu do wiertarki (takiej do papieru) i dorobił sobie dziurkę... widocznie mu spodnie z tyłka zjeżdżały. No i co z tego? To z tego, że ja też sobie dorobiłam dziurkę w Twoim pasku, żeby mi spodnie z tyłka nie zjeżdżały. Wyregulowałam sobie odbiór. Po wytłumaczeniu jestem w stanie zrozumieć, że to było pisane pod wpływem (filmu lub audycji), ale bez tego nijak bym nie dotarła do "lochów" i "skazańców".   Miłego wieczorku :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...