Rozstanie pieprzem pisane

[Dawid Rzeszutek]

Rozstanie pieprzem pisane

Napisałaś, że kochasz innego pieprzem na stole
Choć mówiłaś tak słodko mi kocham do ucha
A teraz ucieczki przed krwią uczę się w szkole
Rozsadek zdradził mnie już głosu jego nie słucham

Miałaś wybory dwóch cię objąć chciało ciepło
Teraz popiół na sumieniu mam po twoich listach
Wydaje mi się, że poruszyć może dzisiaj cię to 
Może spotkamy się na równoległych mostach

Egoista to taki pan jak ten ja, ale odbity w lustrze
Nie rozpoznaję twarzy odkąd się wcale nie znamy
Widzę tylko pieprz w myślach i oczy twoje bystre
Szukam kamieni winy do budowy uczuciowej tamy

A cóż będzie jak zostawi cię on ukochany na dnie
Kiedy tobie miła będzie zwykle piekielnie tak źle
Czy aż tak bardzo nie kochasz już wcale tu mnie
Czy oszukałem numerki obiecując niebo ci w tle

Zgonu nie wybaczy mi proboszcz ani najświętsza
Przecież człowiek z miłości nie jest bestia z piekła
Nie bądź szaleństwem opętana jak wstrętna wsza
Nie bądź obłędnie na mnie nigdy więcej wściekła

Nie znam innej miłości w sercu krew już spokojna
Żył nie potnę przywiązania do twojego istnienia
Ten stan między nami to podniecająca jest wojna
Przypomina mi chwile cudownego tobą upojenia

Ale jesteśmy książkami bez wspólnych nam tytułów
Komosami o innej choreografii gwiezdnych orkad
Nie udał nam się taniec cieni ani ryb złotych połów
Mimo, że miałem w uczucia banku swoisty wkład

Nie powiem żegnam bo brak wspólnego nam czasu
Na smutek w całun ubrany zbawiennego mi cienia
Mówię do serca - Wać mość litości weź ból skasuj
Niech już nie należy do spadkowego po niej mienia

Autor: Dawid Rzeszutek