Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Inne spojrzenie, część 48

Corleone 11
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

   - So, więc jak tam z waszym myśleniem? - zapytał kolokwialnie Jezus. I tym razem korzystając z wygody, którą dawało ramię ośmiornicy. Maya, siedząca naprzeciw, przypatrywała mu się miłośnie. Jezus zerknął z ukosa i żartobliwie pogroził jej palcem. Lewym wskazującym - od serca. 

   - Kobiety! - zaśmiał się radośnie. - Co ja z wami mam...

   - Nic ponad to, co dokładnie chcesz - odparła równie lekkim tonem księżniczka. I uśmiechając się, dodała: - Czyli czystą słodycz i same przyjemności. 

   - Cóż innego - Jezus uśmiechnął się w odpowiedzi - mogłaś powiedzieć? Ostatecznie wiedziałem, kogo wybieram.

   - Cóż innego - odparła Maya, uśmiechając się wdzięcznie - mogłeś powiedzieć, jeśli nie prawdę? Ostatecznie ukochanym kobietom mówi się tylko prawdę - przekomarzała się swoim zwyczajem. - A jeśli nawet Inni mężczyzni łamią tę zasadę, ty dotrzymujesz jej z pewnością.

   - I cóż ja mogę na to odpowiedzieć? - westchnął jej mąż, rozkładając ręce w bezradnym geście. - Chyba tylko to, że się poddaję. I że z przyjemnością spełnię to, o czym marzysz. Jak zresztą zawsze. Beż dalszej zwłoki - dodał w odpowiedzi na powłóczyste, wszystkoobiecujące spojrzenie. 

   - Pozwolisz? - zapytał, zmieniając temat i lekkim podniesieniem brwi wskazując rozbitków. 

   - Oczywiście, mężu. 

   - A więc - zaczął pytanie tymi samymi słowy - do jakich doszliście wniosków? Zrobicie użytek z lekcji, której wam udzieliłem za pośrednictwem tego sympatycznego stworzenia, i przestaniecie żyć po to, by zabijać i niszczyć, czy nadal będziecie ryzykować własne życie dla cudzych korzyści? 

   - Panie... - usiłował zaoponować kapitan. - Przecież... 

   Jezus odczekał chwilę, patrząc na niego, czy będzie kontynuował. Gdy ów milczał, zachęcił go gestem do dalszych słów. 

   - Przecież?... - poddał.

   - Przecież jesteśmy w służbie króla - zaoponował. - Z wolnej i nieprzymuszonej woli. Co do jednego za należny żołd. To prawda, niszczymy i zabijamy w walce. Ale tylko tych, którzy szkodzą Koronie i jej obywatelom. Jak piratów i jej wrogów. 

   - Czy to wszystko? - zapytał WszechNauczyciel, odczekawszy, czy jego rozmówca doda coś jeszcze. Gdy oficer potwierdził skinieniem głowy, Jezus przydusił go spojrzeniem.

   - Takie więc - zaczął powoli - są twoje argumenty? Korona, czyli kto? Wasz władca i jego urzędnicy, rozmieszczeni w zdobytych obcych krajach? Pośród uciskanych i grabionych ludów? W tak zwanym majestacie tak zwanego waszego prawa? 

   - Jaką korzyść - kontynuował - mają z podejmowanego przez was ryzyka Hindusi, których uciskacie i okradacie systemem podatków? A Egipcjanie? A mieszkańcy Sudanu? Południowej Afryki? Nowej Zelandii? Szkocji i Irlandii wreszcie? 

   Kapitan czuł wręcz przygniatający go wzrok Mówiącego. 

   - A z jakiego powodu - bez spodziewanej przez oficera satysfakcji dobił go ostatnim spojrzeniem - wasza prowincja w Ameryce Północnej zbuntowała się i wywalczyła niepodległość? Może dlatego, że urzędnicy waszego króla rządzili tam tak uczciwie i sprawiedliwie? Może dlatego stworzyli konstytucję pod hasłami wolności, równości i niepodległości? Czyż wam podobni, kilkadziesiąt lat wcześniej, na innych okrętach nie walczyli przeciwko ich powstańczej, a potem niezależnej flocie? Może mi powiesz, że celem tej walki było ludzkie dobro? Inna sprawa, że swój kraj zbudowali - waszym wzorem, niestety - częściowo na zabijaniu miejscowej ludności i uciskaniu tych spośród nich, którzy przeżyli? - ciągnął dydaktycznie Pierwszy Nauczyciel. - Mam na myśli Indian różnych plemion. Tak, wiem - słyszałeś o nich i twoi oficerowie też. Wasza imperialna nauka przyniosła owoce. Zatrute i złe, niestety - powtórzył. 

   Spojrzał kolejno po twarzach i zakończył pytaniem, którym zaczął:

   - Więc? 

Cdn.

 

Pisałem na statku "Beau Soleil" na Nilu, w pobliżu miasta Esna, 3.07.2022

   

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • homanronet
      Ślepy Tor

      Przez homanronet · Opublikowano

      Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • yfgfd123
      Epitafium dla Kielc

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • Robert Witold Gorzkowski
      Przenikanie

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • Migrena
      Przenikanie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • Roma
      niewiersz

      Przez Roma · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...