Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

żal


Rekomendowane odpowiedzi

 

 

wlewa się we mnie ten smolisty śluz

w jestestwa najgłębszego skrawek

stopniowo rozrasta się niczym guz

lichej radości pożerając cień nawet

 

z czasem me puste skamieniałe wnętrze

raz po raz odbija echem ów toksyczny szept

napraw to gdy życie szanse dać ci zechce

bo śmierć to czas nie płacz zagłuszy wnet

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...