Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wydmuszki

lena2_
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesław J.K.
      Hej

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @violetta

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Wiesław J.K.
      W ciszy tli się światło

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Piotr Samborski Prawdą jest, że zło szybko się rozprzestrzenia, lecz dobro zawsze zwycięża. Pozdrawiam. 
    • Wiesław J.K.
      przepis na dłuższy dzień

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @mariusz ziółkowski Sekunda -> minuta -> godzina = tak czas się zaczyna, a może nie...                                                                           Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Piotr Samborski
      W ciszy tli się światło

      Przez Piotr Samborski · Opublikowano

      Świat się przechyla, jak stary statek na wzburzonym morzu, z blachy moralności odpadły już nity, a człowiek – sterem własnej chciwości – płynie ku przepaści, myśląc, że to port.     Wielkie słowa straciły znaczenie, miłość ma cenę, prawda – kolor polityczny, a sumienie? Stało się echem, którego nikt nie słucha.     Miasta rozświetlone, ale serca ciemne. Wśród śmiechu — jęk. Wśród postępu — lęk. Wśród wiedzy — pustka.   Ale…   Jeszcze są.     Są ci, co wołają — nie z krzykiem, lecz z niepokojem. Szeptem modlitwy, listem do sąsiada, gestem czułości. Ich głosy są ciche, bo nie szukają echa, ale prawdy.     I są też tacy, co nie mówią nic. Idą przez świat jak wiatr przez trawy — nie burzą, nie hałasują, ale zmieniają. Ich obecność koi. Ich spojrzenie uzdrawia. Ich serca — biją jak dawniej, prosto.   To oni noszą świat, kiedy inni go upuszczają. To w ich dłoniach drży jeszcze iskra, która pamięta Światło.   Nie szukają chwały. Nie chcą władzy. Oni tylko są.   I może to właśnie wystarczy, by świat jeszcze nie runął.       
    • violetta
      Hej

      Przez violetta · Opublikowano

      @jaś myślałam, ze jak pyszny deszcz, suszę się:) cała koszulka mokra była, spódnica, włosy. Nie ma to jak być po deszczu miękkim:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...