Twardy jak stal

[Adam Zębala]

Idziemy razem trzymamy się mocno, 

oby tylko nie zbłądzić. 

Nie patrzymy za siebie 

powrotu nie ma. 

 

Łzy płyną po licach, 

nie można przecież być słabym. 

Nie czuje bólu stopy są twarde

nogi miecz nie kaleczy. 

 

Ogień nie pali, 

nie dotyka mojego ciała

wchodzę do jego środka i nic nie czuje. 

 

Jestem twardy jak stal, 

wokół pożar a ja po środku, 

lecz w duszy wrażliwy jak niemowlę.