Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wkurwiony pacyfista

OloBolo
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

OloBolo

OloBolo

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

i zobacz zobacz co się dzieje
już na rubieżach są żołnierze 
każdy karabin w rękach trzyma
ktoś kiedyś wyda rozkaz-wymarsz

 

ja będąc raczej pacyfista
serce z rozpaczy mi się ściska
kto mi zarzuca żem jest tchórz
ja wepchnę mu pod żebro nóż

 

nie wmawiaj mi że można wszystko
za kilka kropel sprzedać wody
urocza żona ładne dzieci
takich trudności nie przeskoczysz

 

wypinam pierś i wciągam brzuch
na straży stoję domu swego
gdy przyjdzie mnie ograbić chuj
grzecznie się spytam - po co to robisz i dlaczego?

 

 

za złą odpowiedź-strzelę w łeb 
niech płacze za nim jego matka 
niech ojciec jego skubie brew
że spłodził zbira i gagatka

 

 

 

 

Taka prawda #humor #humorobrazkowy #wojna... - r.....y - Wykop.pl

 

fota z netu.

 

 

 

 

Edytowane przez OloBolo (wyświetl historię edycji)
6
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witam - ach te cholerne wojny - po co one komu - nic dobrego - 

                                                                                                                 Pozdr.

                                                      

1
huzarc

huzarc

Opublikowano
Opublikowano

@violetta ktoś musi stać w szeregach NATO, ktoś musi miotać rakiety. Niestety mamy tendecje do mówienia ktoś i szukania palcem, onego ktosia. A czas taki, że ktosiów nie ma, jesteśmy My . Czas moralnej wygody się skończył, nie z naszej winy, ale teraz od nas zależy brzmienie wyroków historii, które ją ocenią. 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Claire
      Brokat jesieni

      Przez Claire · Opublikowano

      przygarnij mnie czule jednym ruchem ręki wśród poezji oplecionej wstążkami zatopionej w palecie czerwieni poprowadź dłoń łagodnie aksamitnym szlakiem rytm oddechu niecierpliwie przerywaj wargami szeptem rozniecaj ogień wilgocią przetkany chłodem szmeru pohamuj fale krwi rozgrzanej obsyp nas brokatowo zanim w noc odpłyniemy skąpani w potoku deszczu rubinowej jesieni        
    • andrew
      jesienią

      Przez andrew · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Ślicznie  Rano spoglądam na Czerwone Wierchy.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Konrad Koper
      Zegar

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Zegar urzeka melodyjką i odtworzoną dykteryjką, a dołączone jaskółki są bajką.  
    • Somalija
      ***

      Przez Somalija · Opublikowano

      myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Tectosmith
      Przed świtem

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...