Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

niebo na oślep ciska gromami

tłuką się one po chmurach

niczym wiatr porywisty

po szczytach gór

 

drzewa nie utrzymują tej potęgi

coraz to uginają się bezwiednie

kłaniają się pokornie

temu, co je zewsząd otacza

 

ściana wody na ziemię miotana

jakby każda z kropel skrycie marzyła

by jej dotknąć

i rzucić się jej w ramiona

 

światła niebiańskie co chwilę migoczące

jakby w starej zepsutej lampie

rozświetlają chmury - to ich żyrandole

niosące ich blask po całym nieboskłonie

 

natura gwałtem zrywa się

na równe nogi

a przecież przed chwilą

szmer nie zmącał jej spokoju

 

jedna granica pomiędzy mną

a rozjuszoną nieokiełznaną dzikością

okno na świat

zbierające jedynie samotne krople

 

będąc zamkniętym

widzę otwarcie

słyszę czuję

gromy wicher płacz blask

 

długopis w dłoni

zaraz to wszystko

będzie w ludzkich słowach

w ludzkim pojmowaniu
 

niepojętego

 

                 25.VI.2021

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...