Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Jak oni pięknie się porzucili


Gość

Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaraz się okaże, że moje wierszyki są madrzejsze ode mnie ;P

A cóż to za rzepiara? Nie wiesz, że to niemodne w tym sezonie? :P

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@error_erros Pierwsze dwie strofy, zgrabnie ładnie do celu, szybkość i płynność przeskoku myśli jak u najlepszego rewolwerowca... 

 

i nagle

 

bezszelestnie podcięte żyły 

 

od godziny mnie już męczą bo wpierw logicznie trzeba sobie wyobrazić ich przeciwieństwo czyli

szelestnie przecięte żyły

wiem, że tu nie chodzi przecież o same żyły przecież (czyli coś namacalnego i fizycznego) btw. uważam, że tu jest mały zgrzyt, ale jak z niego wybrnąć i co tu zaproponować w zamian - pojęcia nie mam :) 

może: beznamiętnie ;) :DDD (jeszcze gorzej) 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiem, ten fragment jest z dupy totalnie, teraz to widzę. Ale przez dwie strofy nie napisałem nic krwawego i chyba podświadomie nie mogłem wytrzymać :P

Z tą bezszelestnością miałem na myśli coś w stylu cichego zabójcy, rozumiesz, taka skradana, szybka egzekucja. Oczywiście, że to bez sensu, bo podcinanie żył nie ma nic wspólnego z szybką śmiercią, ale... oj dobra xD

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@error_erros o ile Twój ostatni tekst niesie ze sobą pewną wartość

i czytając go poraz kolejny w mojej interpretacji jest poniekąd o samotności nawet w związku aż przypomniał mi się cytat którego wydaje się być rozwinięciem "żyjemy tak jak śnimy samotnie". Tak muszę przyznać że tutaj poprostu epatujesz smutkiem i niczym więcej bo nawet jeśli jest to cyniczne wyśmianie romantyzmu to bez cienia empati. Podobne zakończenie ostatnio widziałem w filmie "Zimna wojna" tylko że tam nakreślili wpływ rzeczywistości na takie zakończenie@error_erros

Edytowane przez Moondog (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Smutek - z pewnością. Jak prawie zawsze u mnie. Bo lubię smutek i czuję się komfortowo opisując takie emocje.

Co zaś się tyczy cynizmu: tak jak wspomniane było gdzieś we wcześniejszych komentarzach - zależy, jak na ten wiersz spojrzeć. Chcesz cynizm - masz cynizm. Nie chcesz cynizmu - masz rozpaczliwą zazdrość o "mniejsze zło". Kwestia nastawienia.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mogę jedynie powtórzyć: wszystko zależy od nastawienia, z jakim pochylasz się nad treścią. To akurat uważam za jego zaletę.

Absolutnie mi nie przeszkadza, że masz uwagi co do mojego wiersza, wszak jest to dowód, że się nad nim pochyliłeś. Dziękuję zatem ;>

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak! Tak właśnie chciałbym, by ten wiersz był odczytywany ;D

A dlaczego jest dobrze oceniany - nie wiem, stary, w moim odczuciu poprzedni był lepszy, ale przecież nie będę na to narzekał ;P

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Odczytuję wiersz jako przewrotny i mimo wszystko - ironiczny.

To 'piękne porzucenie' jest smutne. Z drugiej strony, jesli związek jest nieudany, trzeba się otrząsnąć i pójść dalej.

 

Podoba mi się natomiast bardzo od strony technicznej - zrezygnowałabym jednak zupełnie z interpunkcji, bo albo jest - albo jej nie ma.

 

Pozdrawiam

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dobrze odczytujesz ;>

Nie używam interpunkcji w wierszach, ale czasem pozwalam sobie na niekonsekwencję, kiedy pytajnik albo wykrzyknik jest pomocny.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jestem żywym trupem chodzącym w otchłani życia. Kiedy wołam do Ciebie, odwracasz się, nie wiem dlaczego mój Boże. Przeżyłam własną  śmierć już dawno, tylko została martwa czaszka, która uśmiecha się do ludzi. Nic nie pozostało z mojego ułomnego ja kruchego, poległego życia. Tylko senna mara, snująca się wśród bezkresu innych trupich istnień. Uśmiech tylko to pozostało, który ślę do Ciebie nieśmiało, już od dawno mój Boże, zlękniony, nieśmiały i rodzący się w mękach wśród ludzi. Najcenniejsza cnota, którą pragnę Ci posłać już od dawna. Jedyne co ci mogę ofiarować nieśmiało, wolą istnienia, która powoli gaśnie we mnie, jak wypalający się znicz na moim grobie. Czy przyjmiesz go człowieku? Czy ominiesz go w pośpiechu ludzkich spraw i nieprawości. Dziękuję wam za życie pełne grzechu i  nienawiści, którą karmię siebie, pragnę poczuć się jak w niebie, ale nie wiem czy umiem? Więc marny grzechu, ślę ci mnóstwo uśmiechu, łagodnym snem na jawie, niech się pojawię nowa ja.           
    • @Dagmara Gądek jakkolwiek Twoja budowa zdań, frazowanie czasami  nastręcza mi trudności przy płynnym odczytywaniu - to Twoje teksty zawsze niosą w sobie wiatr i powiew wolności 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Są one też niezwykle pozytywne i przy całym swym skomplikowaniu skojarzeń - autentyczne, zaraźliwe ludzkie, lubię po prostu  :))   tutaj, poszarpanie frazy pasuje do teledysku z  odśpiewaną  „ na  przydechu” repetycją tekstu, pozdrówki miłe :)   To, co pogrubione z twojego komentarza odkrywa 'clue', jest istotą pisania wierszy pod wpływem bodźca, niemal w każdym tekście, jak zauważasz w całości, jest zawsze z odsłoną, bez której nie potrafię napisać wiersza — w tym wypadku pauzy były zamierzone, choć psujące nieco całość usprawiedliwia szata muzyczna, która pozwoliła mi napisać tekst. Bez muzyki nie wyobrażam sobie pisania, brakiem jej wstawienia nie byłbym sobą... Jeśli tę cholerę , bachatą czy salsą połączyły z 'Ut Re Mi Fa Sol La' częstotliwość, by wszystkimi rządzić — dzisiaj mogę dzielić się odkrywczo zjawiskiem, którym pragnę się podzielić z wami... Prawdą, która każdego dnia jest uciekającym królikiem, a jego skoki warto badać, zanim się je złapie!!!   Grubszy temat, którym odkryję wszystkim, potencjalne złoża bogactwa z ukrycia wyjdą na jaw!   Dzięki, Dagmara! Pozdrowionka przesyłam        
    • @miauczenie owies Dziękuję! Ciebie, pozdrawiając.
    • Jak przystało na nastolatka to całkiem udanie napisane

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...