ramol – jednostka notewizorów sieci

[Messalin_Nagietka]

nim twardość łupiny uniesie wśród toni
akordu dur dumne, z płuc żagle poderwie,
kołując w głębinie zwój fali wyłoni
opowieść człowieczą, co dźwięczy w pauz przerwie,
o ciele i duszy, wprawiając w bemole,
jak w ramy, co lepsze zapiski, w atole,

skąd boskość zdziadziała, jak dziad pod kościołem,
i czapę i dłonie żebracze roznosząc,
rozsrebrza pisanie raniącym minorem
zenitu nierówność w niedoli i groszom
zebranym umyka za wodę, rozmiękczać
w wilgoci pomroku człowieka poczęcia,

zidiociał gatunek z umysłu po hosty,
z łupiny w łup wiedzy wprawiając, jak w grafy,
przeszłości, bez wagi, przenośnie - nie mosty,
lecz żagli skwierczeniem ładownej dość szafy,
gdzie wirus kochanek ma glejt na psie pole,
filtrując rodzącą myśl wiersz w słów ramole.

[Anna Stavsky]

o rany

[Barbara_Pięta]

o rany, ale piękny utwór! :-0 Kłaniam się nisko :-)

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Anno - tylko tyle? jej nie wiem czy pozytywnie czy negatywnie - napisz coś - proszę
z pozdrówką MN

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Barbaro - hi - piękny to rzecz względna - dziękuję, ale jak piękny - mogłabyś coś więcej, pliiiiiiiiiiiiiiiis
z pozdrówką MN