twój medalik

[Krzysztof2022]

 

na ławeczce pośród drzew

kolorem jesieni malowanych

w płaszczu beżowym szalem otulona

na zegarek co chwila zerkałaś czekałaś

nie zdążyłem

na pociąg się spóźniłem

tak całe życie gdzieś uciekałem

a przecież tylko ciebie kochałem

dziś został twój medalik

mi ofiarowany

mocno go w dłoni ściskam 

nigdzie już nie uciekam

lecz ciebie nie ma

ja dalej czekam

 

Edytowane 27 Lipca przez Krzysztof2022 (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@Krzysztof2022 Kto na miłość się spóźnia,
                                ten największy jest próżniak!
 

Pozdrawiam, nie zrzucaj winy na pella.