Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Leśmian i ja

RafGraf
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

RafGraf

RafGraf

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Z Leśmianem wędrowałem przez zielone morza, lasy i łąki

W ogródkach działkowych siedzieliśmy i czytaliśmy swoje zapiski

Z pożółtych kartek starego zeszytu i z prostokąta świecącego ekraniku

Wchodziliśmy w stany zazielenienia 

“Ciesze się, że znalazł Pan dla mnie trochę czasu

I z wędrówek gwiezdnych lasów zjawił się tutaj na trawie”

I uśmiechały się lekko siwe wąsy i oczy

I słońce głaskało po jego łysinie

I był tak żywy że mogłem dotknąć jego rękę

Pocałować w policzek, powiedzieć - dziękuję…

Przybrany pradziadku, że nauczyłeś mnie wchodzić

W stany zazielenienia

 

 

Edytowane przez RafGraf (wyświetl historię edycji)
3

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiesław J.K.
      Piękno babiego lata liści i mgieł

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Waldemar_Talar_Talar  Powyższe wersy mogą dotyczyć również jesieni życia. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • infelia
      Węzeł

      Przez infelia · Opublikowano

      Przed lustrem stroję głupie miny, Krawat supłam w dziwne zwoje. Księgi węzłów studiowałem, Nawet tych żeglarskich, jak u wikingów.   Na kolanie windsorski sobie sprawię. Kręcę, majtam niczym lassem. Jak wąż, spod palców ucieka bestia. Umrę, nie dam rady; oświeciło mnie!   Do szafy pędzę dziadkowej, Tak, imprezowy jest śledź na gumce. Zakładam na szyję – pstryk! strzeliło, Pasuje jak ulał do krzywej gęby.   Czas przed kobierce stawać ślubne, Ale, ale... fizjonomia nieogolona! Co tam, przygwiazdorzę na Rumcajsa. No i po robocie – obrączki błyszczą na palcach.   Pod świątynią ryżem nas obdarowują, Z dalekiej Azji pewnie to wycieczka. Bal był piękny, bo bez alkoholu – bleee. Tort nie upadł na podłogę, pełny sukces.   Po nocy poślubnej luba moja W poprzek łoża się wyciąga: „Niech cię dorwę!” – przez sen woła, Ja, dywanem okryty, udaję, że mnie nie ma.   Pięknie się zaczyna nowa droga życia. „Misiu, jak się spało? nogi mi rozmasuj. Tańce mnie czekają, suwak w sukni zapnij. Nie tak, skarbie, zaraz dam po łapach!   Na parkiecie pokażemy, co z nas za tancerze, Aż gumy w majtkach nam popękają.” Złączył nas węzeł małżeński – o, ironio! Oby nie gordyjski… a tu jeszcze poprawiny.
    • Migrena
      Tęsknota: anatomia wszechświata

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97      dziękuję:) więc wszystkiego pięknego życzę :)
    • Simon Tracy
      Zator

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Berenika97 Bardzo dziękuję za ocenę i tak dokładną i szczegółową analizę wiersza."Zator" jest wierszem, który łączy w sobie dekadentyzm, fatalizm, turpizm i surrealizm w świecie dostojewszczyzny - nieczułych oczu i uszu świata. Beznadziei i upadku przestrzeni. Most i skok z jego szczebli do lodowatej rzeki spełniają funkcję wyzwolenia, nieuchronnosci czynu przez fatum jak i bramy pomiędzy tym co doczesne a surrealistyczne. Motyw ożywienia trupa ma właśnie taki cel. Zostać z czytelnikiem na zawsze.  W najciemniejszych zakamarkach dusz ludzkich czuję się jak w domu.  Dla mnie to najlepszy komplement od Czytelnika, że moje teksty zostają z nim na bardzo długi czas. Bardzo dziękuję.
    • Berenika97
      Tęsknota: anatomia wszechświata

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MigrenaDziękuję! Dziś mam wyjątkowo dobry humor. Zawsze mam dobry humor,  ale dziś jest on wyjątkowo dobry. :)  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...