stare kontury

[Natuskaa]

obracam w umyśle

czarno na białym

utrwalone osoby

 

 

powiększam sylwetki

zanim się rozpadną

i znikną w przestrzeni

 

mogę je obrysować

po starych konturach

porównując z dzisiaj

 

mogę iść z uwagą

w miejsce opuszczone

miejsce po człowieku

 

mocować mu krzesło

pod każdym z kątów

wiedząc że nie usiądzie

 

 

obracam w umyśle

czarno na białym

nietrwałość życia

 

[Anastazja Sokołowska]

Podoba mi się kontur tego wiersza. I myśl - zawisła i przyświeci jeszcze przez dłuższą chwilę. 

[Natuskaa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To miłe, że zatrzymało.

 

Dziękuję i pozdrawiam :)