Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdzieś w nieba sercu, na stropie świata 
Do nikąd zmierzam... 
Z podmuchem wiatru i w słońca żarze
Skraj duszy zwiedzam...
Otwieram bramy, przemierzam szlaki 
Innym nieznane. 
Maluję tęczę i hologramy 
Na nieba ścianie. 
Czas lewituje, a ja w bezruchu 
W otchłani tonę... 
Łza w oku błyszczy, wiatr w uszach trzeszczy 
Blask świata chłonę... 
Mchu miękka połać ze mnie wyrasta 
Z ziemią się spajam... 
Choć w gruzie brodzę, to ziemi smakiem 
Zmysły upajam... 
Z marzeń wierzchołków spijam pejzaże 
W rozkoszy szczycie. 
Rozrzucam resztki stęchłego żalu 
W szczerym zachwycie!
Kojący powiew jak balsam gładzi 
Losu odciski. 
Choć jestem niczym w świata wymiarze 
Dziś jestem wszystkim! 
Gdzieś w nieba sercu, na stropie świata 
Uwalniam duszę 
Idę swobodnie, dziś wszystko mogę, 
A nic nie muszę...

 

1 maja 2022

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Albina oczywiście, że warte zastanowienia, ale to my kreujemy swoją rzeczywistość i to na czym się skupiamy ją tworzy. Gdybyśmy wszyscy mieli opierać się na tym co złe i przygnębiające, to świat byłby przerażający. Zawsze było i będzie zło. Czasami, chociaż w poezji, warto ukazać dobro i wdzięczność.

Namaste :) 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Tectosmith ja tylko zabrałem głos w kwestii religijnej, jestem wierzący i nie wstydzę się tego wstyd mi tylko za portalowych agnostyków i ateistów, którzy nie szanują uczuć religijnych innych od siebie tak,że nie jest to wykłócanie a poza tym to ty wywołałeś ,,temat,,, pierwszy
    • @Alicja_Wysocka ... słowo w szkatułce schowałam gdy przyjdzie zimno będę wyjmowała wiele ciepła mi dało pewnie więcej zostało  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 
    • @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...