Krótka historia wielkiej miłości

[Werka1987]

Dzisiaj umarła.
Miała blisko pięć lat.
Dzień po dniu żyła w nadziei,że nic jej nie złamie,nic nie zepsuje.
Ślepo wierzyła w przyszłość.
Rosła w siłę i nagle ni stąd ni zowąd szlag ją trafił...
Leży w kałuży krwi,wypluwając flaki wczorajszych dni, nerwowo nasłuchuje ostatnim tchem ćwierkanie ptaków.
Tak,tylko te ptaki trzymają ją przy życiu.Niewinne i czyste.
Umarła jej cząstka,ale dla niebiańskich skrzydlatych istot będzie żyła nadal.
Tylko one potrafią bezinteresownie jej się oddać,trwają przy niej mimo znudzenia i zawsze wracają.
Miłość-dlaczego jej płomień,gdy parzy już tak mocno,nagle przygasa?
Zna odpowiedz ten,który stoi pod rynną z dziurawym parasolem.
 

Styczeń 2012

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 27 Kwietnia 2022 przez Werka1987 (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

Bywa, ale przeważnie jednak jakaś główna przyczyna jest, Ludzie nie są niebiańskimi, bezinteresownymi istotami i jednak czegoś oczekują. Pozdrawiam

[Werka1987]

@Marek.zak1  akurat w tym fragmencie miałam na myśli dzieci, wtedy miłość jest bezwarunkowa. 

[Gość]

@Werka1987 Wdzięczny temat, stylistyka surowa i turpistyczna - lubię. Szkoda tylko, że wiersz jest w takiej formie - trochę żadnej. Fajnie byłoby przeczytać taki wiersz, tylko podporządkowany jakimś zasadom. Już nawet nie koniecznie rymom, ale ograniczony jakimś porządkiem.