Pożegnanie z Tadkiem

[Marek.zak1]

Po zakończonym meczu w tenisa na warszawskim Solcu, wraz z kibicującym nam Tadkiem Borowskim, poszliśmy do tamtejszej kafejki, zamówiliśmy małe co nieco i siedzieliśmy w kilka osób przy stoliku. Tadek zapraszał nas po raz kolejny do Ateneum, na wszystko, w czym grał. Obiecaliśmy mu, chociaż jak często bywa, nie wiedzieliśmy jak i kiedy to stać się może.

-Co tam napisałeś? – spytał.

-Jakieś tam drobiazgi – odparłem.

-Pokaż- nalegał.

Dałem mu do ręki tomik wierszy. Przejrzał i się uśmiechnął.

-Wybierz jeden i czytaj – zaproponowałem.

-Dobra – odpowiedział – „Rady ojca”, bo sam jesteś ojcem, więc wiesz, o czym piszesz.

Zaczął czytać na głos, a siedzący dookoła oniemieli, słysząc, jak świetny aktor potrafi prosty, humorystyczny wierszyk zamienić w perełkę.

-Brawo ten pan – powiedziałem z podziwem i zacząłem bić brawo, a pozostali zrobili to samo. 

-Dzięki, jesteś wielki, ale muszę już lecieć – chwilę później pożegnałem się z Tadkiem i innymi znajomymi.

- Przyjdziesz? – spytał na odchodne.

-Jasne, Ateneum, to przecież domowy teatr dla chłopaka z Powiśla, nawet kiedyś zorganizowałem  klasową wycieczkę.

 

To było nasze ostatnie spotkanie, potem Covid i jakoś nie wyszło. Niedawno zmarł. Wspaniały człowiek i znakomity aktor.

Żegnaj Tadku.

[Antoine W]

@Marek.zak1 Piękna znajomość...

Najbardziej pamiętam go z takiego filmu "Zapamiętaj imię swoje" Choć teraz temat by popularny nie był, to film był bardzo przejmujący.

[Somalija]

@Marek.zak1  Po dejściu Przyjaciela, zostają Wspomnienia... tak tu krucho na tym świecie...