Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tęsknię...

d40

Przez d40
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
d40

d40

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Tęsknię już gdy się obudzę.
Wstaję, zajmuję czymś umysł...
Nie na długo. Znów rozmyślam,
wspominam, gdy się nudzę.

 

Tęsknię gdy ogarnia mnie nuda.
Myśli biegają, skaczą, szukają
namiastki, żeby tylko być bliżej, 
być bliżej myślami. Może się uda?

 

Tęsknię w dzień cały. Każdy dzień.
Tylko noc jest ukojeniem, uciekam w sen.

Gdy nie ma Ciebie blisko. Obok. Niedaleko.
Siedzę, chodzę, myślę. Jak cień.

 

Namiastek szukam. Są w chrupkości.
W dobrej kawie. Więcej nie znajduję...
Szukam, a tęsknota narasta. Tęsknię.
Wyczekuję spotkania. "Piosenki o miłości".

 

.

 

.

Edytowane przez d40
Brak entera rozdzielającego wiersze utworu (wyświetl historię edycji)
8
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • aff
      Miłosnopoddańczy

      Przez aff · Opublikowano

      Operowo. Okres sylwestrowo-karnawałowy kojarzy się z takim rozmachem.  :-)
    • aff
      Bliskość

      Przez aff · Opublikowano

      Ładny, nienachalny rym :-)
    • aff
      last xmas

      Przez aff · Opublikowano

      Dziekuję @Radosław @MIROSŁAW C. @andreas :-)
    • Konrad Koper
      „Komputer”

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Dyski, pliki, nagłówki…   Podobny jest świat !?                * Ostatnio lubię grać.  
    • Florian Konrad
      Miłosnopoddańczy

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      śnijmy niedorzeczną śmiesznostkę o Morzu Balowym, na środek którego, tuż przed północą,  spływają się drakkary, karawele, brzuchate galeony. na pokładzie każdego – fioki, dystynkcje, tiurniury, pośród nich – mości państwo śmiertelnie zakochani we własnych odbiciach. i gra muzyka, w takt której ślepi egoiści tańczą, wirują nierozważnie. wpadają do wody. a gdzież my? tulimy się na ubożuchnej i stareńkiej krypie ledwie widząc siebie nawzajem w porannych mgłach. przepływamy bezszelestnie pomiędzy ziejącymi pustką olbrzymami. niedługo zjawią się odprowadzacze statków. kolejni ślepcy, baronessy i lejtnanci, właśnie szykują się, zakładają stroje. dziel też ze mną psi sen o strażniku komnat Pani, który, gdy nikt nie widzi, zakrada się, by mieć choć szczątkowy kontakt – z atłasem i jedwabiem, jaki dotykał ciała Zakazanej Mu. o resztkach ciepła przenikających na wargi, o języku na zaschniętych kropelkach. uśmiechnij się na wspomnienie snu o mężczyźnie stojącym przy bryle soli. i jego usilnych próbach odlizania z (przyznaj – nieprzyjemnej) przestrzeni krągłych kształtów. o radości, jaka zwieńczyła dzieło.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...