Jesteś?

[Arsis]

Noc przepływa nade mną  smugą sinego, martwego mroku…

 

… wybrzuszają się od lodowatych oddechów ściany

pustego pokoju…

 

Jesteś, gdzieś  tutaj, prawda?

Powiedz, że to prawda…

 

Nasłuchuję, przekłuwany piskliwym szumem gorączki,

tym szemrzącym potokiem buzującej w żyłach krwi…

 

Spójrz, właśnie czołgam się do ciebie, donikąd,

długim korytarzem o nikłym zapachu woskowej pasty…

 

Skąd korytarz?

 

Przecież ―

byłem

dopiero

― w zamkniętym domu…

 

Zatopiłem się właśnie w okrutnym nurcie czasu,

przenikając na drewnianej klepce kolejne prostokąty księżycowego blasku…

 

Zamknięte, otwarte

okna…

Falujące firanki…

 

… milczenie ―

okrytych

kurzem

― przedmiotów…

 

Jakieś popiersia,

obojętne

spojrzenia…

 

… uśmiechnięci na pożółkłych plakatach dawno umarli aktorzy…

 

Słyszę ―

czyjeś

― westchnienia.

 

Czyje?

 

Ni-

czyje.

 

… moje…

 

Wstaję, lecz upadam z chrzęstem

w gąszczu pustych butelek…

 

Jewgienio,

Jewgienijo…

 

Dawno nie gładziłem twoich włosów, choć wiem, że stoisz obok, mając spierzchnięte, blade usta…

 

Jesteś

blisko,

daleko…

 

… na wyciągniecie ręki…

 

Alkohol rozchodzi się

w przełyku,

rozgrzewa ciało…

 

W lustrze zniszczona twarz…

 

… powiedz, jesteś tu, prawda?

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-04-16)

 

 

 

 

[Krzysztof2022]

@Arsis Podobają mi sie Twoje wiersze. Mają głębie.

Pozdrawiam

[Somalija]

@Arsis Mężczyźni często wierzą w miłość...