Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

słowo jak wiertło ma drążyć ujście
wodospad słony wypchnąć przez spazmy
nabrzmieć i ukrwić się pod powieką
gorącą strugą ociekać z twarzy

odbierać wszystko lub wszystko dawać
ciskać o skały lub kłaść w obłokach
wydrwić i wygnać spokój przez gardło
wszelką gwałtowność wydobyć z oka

tylko tak współżyć jesteśmy zdolni
- przy resztce światła od łez odbitej
w dozgonnym szlochu - bo gdy go braknie
jedno drugiemu w ciemnościach niknie

 

 

Edytowane przez error_erros (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiem, te powieki mnie prześladują ;/ Ale większość moich wierszyków, czy zgodnie z zamierzeniem czy nie, ostatecznie wychodzi o płaczu albo o śnie. No i weź spróbuj przy tym ani razu nie użyć słowa "powieki" :P

 

Słowo z tytułu napotkałem w książce z ciekawostkami do czytania na kibelku ("Fakty do kupy" - polecam xD ), no i wiesz, rozumiesz, nie mogłem przejść obojętnie wobec TAKIEGO zagadnienia. Jest idealne na tytuł mojego wiersza!

A tak poza tym - to jest po prostu smutna historia dwojga ludzi, którzy nie są w stanie funkcjonować ze sobą inaczej niż w skrajnych emocjach.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję! Cieszę się, że czujesz "gwałtowność", że udało się ją jakoś upchnąć w słowa.

Piękne dzięki! Staram się, jak mogę! ;D

Opublikowano

Super, dzięki Tobie poznałem nowe słowo.  Podoba mi się, wydaje mi się, że to często zdarza się podczas wojny i jest przyczyna żołnierskich / bandyckich gwałtów na przerażonych kobietach. Niestety aktualne (do) dziś. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Swoim komentarzem nadałeś temu wierszowi taki ciężar, że sam się go przestraszyłem. Nie myślałem o tym w ten sposób, ale tak, bardzo możliwe, że masz rację.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może odrobinę ;>

Ja też nie znałem, ale jak już się na nie natknąłem, to nie mogłem, po prostu NIE MOGŁEM go nie wykorzystać!

 

Naprawdę chcesz o tym tutaj rozmawiać? :P

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jeszcze coś: Nie wszystko, co proste, jest banalne. Czasem właśnie w tym najzwyklejszym placku, w uśmiechu dziecka, w mące na blacie i cieple kuchni - mieści się więcej poezji niż w setkach słów poukładanych na siłę. To nie banał - to codzienność, która wzrusza. A jeśli kogoś nie wzrusza - może to właśnie jego zmysły zasnęły, nie poezja.
    • @Marek.zak1 spróbuję to zmienić ale mając tylko jeden wers to trudne

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • A mi się przypomina szuflada od Tuwima :)   Julian Tuwim - Kwiaty polskie - fragment   Mój dom. Mieszkanie. Pokój. Biurko. A w nim (pamiętasz?) ta szuflada, Do której się przez lata składa Nie używane już portfele, Wygasłe kwity, wizytówki, Resztki żarówki, ćwierć-ołówki... Leży tam spinka, fajka, śrubka, Syndetikonu pusta tubka, Jakaś pincetka czy pipetka, Stara podarta portmonetka. Kostka do gry, koreczek szklany. Bilet na dworcu nie oddany, Szary zamszowy futeralik, Zeschły pędzelek, lak, medalik, Przycisk z jaszczurką bez ogona, Legitymacja przedawniona, Brązowe pióro wypalane Z białym napisem "Zakopane". Korbka od czegoś, klucz do czegoś, Lecz już oboje "do niczegoś" Słowem, wiesz, jaka to szuflada... A gdy jej wnętrze dobrze zbadasz, Znajdziesz tam małe zasuszone Serce twe, w gratach zagubione..."       Pozdrawiam :)
    • @Robert Witold Gorzkowski No tak, bo jedni i drudzy to chrześcijanie. Pozdrawiam
    • @Marek.zak1 Mówię tutaj o Ziemi Ruskiej dla której w XIX wieku ukuto termin Ruś Kijowska Ożeniony z siostrą cesarza bizantyjskiego Anną książę Włodzimierz I w 988 roku przyjął chrzest i uczynił z chrześcijaństwa wschodniego rytu oficjalną religię państwową. Panujący w latach 1019–1054 Jarosław I Mądryumocnił pozycję Kościoła Wschodniegona Rusi Kijowskiej. Stanowił on początkowo metropolię w składzie Patriarchatu Konstantynopola i to właśnie patriarcha ekumeniczny dokonywał konsekracji głowy ruskiej Cerkwi. Metropolita początkowo rezydował w Kijowie, następnie we Włodzimierzu, tymczasowo także w innych miastach. Chodziło mi o „Pomiędzy chrześcijan obrządku katolickiego i wschodniego” może nie do końca trafny skrót myślowy.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...