Złości rezurekcja

[Dawid Rzeszutek]

Złości rezurekcja

 

Wskrzeszam ciało złości piekielnej

Niech przetrwa spokoju tę chwilę

Gdy burza trafiła do kontroli celnej

Oddalając się od celu purpurową milę

 

Złości się anielska brama chmur

Wygrywa odmęt otchłani ponownie

Gdyż zbudował wieżę i długi mur

Przekleństwem czynu i teź slownie

 

Ciało jej już zdrowe znów wygrywa

Troszczy się o białe piany z pysków

Tam gdzie spokój trwa i błękitu niwa

Gdzie podłe czyny unikają ucisków

 

Jeśli chcesz nerwów dziś nie dławić

Módl się lepiej do Boga wszechmocy

On  jedyny może złość twoja strawić

Może zniszczyć czarny plan proroczy

 

Dziś wrzask i ścisk serca rodzi zło

Ręce do ataku szykują się wściekłe

Modlitwy strzelają w piekielne tło

Dni złości kończą się słabe i też nikłe

 

Weź oddech głęboki i ulżyj nerwom

Zaparz herbatę lub też wina się napij

Bo to jest najświętszy na nerwy łom

Czarny sceny klaps i ów obronny kij

 

Edytowane 12 Kwietnia 2022 przez Dawid Rzeszutek (wyświetl historię edycji)

[Dawid Rzeszutek]

@Marcin_ Jestem amatorem. Czestochowskie rymy też mają urok, choć śmierdzą banalizmem, ale dzięki za komentarz, rozumiem wątpliwości. Pozdrawiam!

[Leszczym]

@Dawid Rzeszutek smutne ale z bardzo pozytywnym przekazem, wręcz ciut optymistyczne. Dobry wiersz wierzący ;))

[Dawid Rzeszutek]

@Leszczym Lubię trochę mniej miło pisać, bo pszczółki i kwiatki są mdłe i nudne. Pozdrawiam i dziękuję za polubienia i komentarz.