Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Spójrzmy na świat, na ten piękny ocean barw,

zostały stworzone z miłości do ludzi.

Stwórca pragnął by świat, zawsze radował nas,

by ten czar zachwytu do miłości budził.

 

W nasze ręce go oddał, bo zaufał nam,

czekając aż rozkwitnie jak przepiękny kwiat.

My włożyliśmy go niestety w ciasność ram,

piekłem bez wolności, stał się przez to nasz świat.

 

W teatr fałszywych mitów zamienił się dar,

pozbawiając nas jasności postrzegania.

Stał się wtedy potrzebny cały kodeks kar,

aby nie doprowadzić go do rozchwiania.

 

Ponosimy więc skutki naszych wyborów,

ponieważ zabrakło zdrowego rozsądku.

Pozbawiliśmy się rozkoszy kolorów,

a nasze działania nie były w porządku.

 

Świadomość się budzi, szukamy już wyjścia.

Trudno dokonać rewolucji w myśleniu.

A oczekując nowej ery nadejścia,

nie jeden już umysł uległ zniewoleniu.

 

Czasami myślę, czy kiedyś się dowiemy,

jak naprawdę wygląda ten nasz mały świat?

Że jest ogromną zagadką, to czujemy,

bowiem Ziemski Matrix odsłania się od lat!

Opublikowano

@Wiesława Wiesławo najpierw popsuliśmy świat przez ekspansję przemysłową, a teraz kiedy już jest za późno, próbujemy naprawiać. Skoro psuliśmy nasz ziemski padół kilkaset lat, tyle czasu potrzeba, aby go naprawić. Ale gdyby nawet, to obawiam się, że nie wszyscy będą chcieli cokolwiek robić aby go ratować. Smutne... prawda?

Miłego wieczoru.

Opublikowano

@anima_corpus Przeczytałam bardzo ciekawą relację z pielgrzymki i muszę przyznać, że pokutujący łotr potrafił nie tylko w interesujący sposób ją opisać ale również pobudzić swym tekstem do głębszych refleksji- bardzo Ci dziękuję za linka i serdecznie pozdrawiam :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • prawie jakoś Słowackopodobnie, -   Hymn przypomnę   Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą; Przede mną gasisz w lazurowej wodzie       Gwiazdę ognistą... Choć mi tak niebo ty złocisz i morze,       Smutno mi Boże!   Jak puste kłosy, z podniesioną głową, Stoję rozkoszy próżen i dosytu... Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,       Ciszę błękitu: Ale przed tobą głąb serca otworzę,       Smutno mi Boże!   Jako na matki odejście się żali Mała dziecina, tak ja płaczu bliski, Patrząc na słońce, co mi rzuca z fali       Ostatnie błyski... Choć wiem, że jutro błyśnie nowe zorze,       Smutno mi Boże!   ... a jeszcze byliśmy katowani w chyba w 2 klasie lic. tym hymnem postanowiliśmy napisać: Smutno mi Boże, gdy się spać położę widzę nad łóżka brzegiem pluskwy idące szeregiem i gdy pomyślę, że któraś ugryźć mnie może smutno mi Boże   ale poważnie zrobiłaś villanellę i wyszło zgrabnie (wydaję mi się że gubisz rytm 5/5 - np. środkowe wersy) podziwiam, bo dla mnie jest to rebus układanki rymów - brak mi cierpliwości pozdrawiam
    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
    • ani kolorowa cerata ani biały obrus ba nawet bukiet polnych kwiatów   nie upiększy tak kuchennego  stołu jak najzwyklejsza kromka chleba   pachnąca polem wiatrem słońcem która nie mówiąc  do nas przemawia  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...