Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Spójrzmy na świat, na ten piękny ocean barw,

zostały stworzone z miłości do ludzi.

Stwórca pragnął by świat, zawsze radował nas,

by ten czar zachwytu do miłości budził.

 

W nasze ręce go oddał, bo zaufał nam,

czekając aż rozkwitnie jak przepiękny kwiat.

My włożyliśmy go niestety w ciasność ram,

piekłem bez wolności, stał się przez to nasz świat.

 

W teatr fałszywych mitów zamienił się dar,

pozbawiając nas jasności postrzegania.

Stał się wtedy potrzebny cały kodeks kar,

aby nie doprowadzić go do rozchwiania.

 

Ponosimy więc skutki naszych wyborów,

ponieważ zabrakło zdrowego rozsądku.

Pozbawiliśmy się rozkoszy kolorów,

a nasze działania nie były w porządku.

 

Świadomość się budzi, szukamy już wyjścia.

Trudno dokonać rewolucji w myśleniu.

A oczekując nowej ery nadejścia,

nie jeden już umysł uległ zniewoleniu.

 

Czasami myślę, czy kiedyś się dowiemy,

jak naprawdę wygląda ten nasz mały świat?

Że jest ogromną zagadką, to czujemy,

bowiem Ziemski Matrix odsłania się od lat!

Opublikowano

@Wiesława Wiesławo najpierw popsuliśmy świat przez ekspansję przemysłową, a teraz kiedy już jest za późno, próbujemy naprawiać. Skoro psuliśmy nasz ziemski padół kilkaset lat, tyle czasu potrzeba, aby go naprawić. Ale gdyby nawet, to obawiam się, że nie wszyscy będą chcieli cokolwiek robić aby go ratować. Smutne... prawda?

Miłego wieczoru.

Opublikowano

@anima_corpus Przeczytałam bardzo ciekawą relację z pielgrzymki i muszę przyznać, że pokutujący łotr potrafił nie tylko w interesujący sposób ją opisać ale również pobudzić swym tekstem do głębszych refleksji- bardzo Ci dziękuję za linka i serdecznie pozdrawiam :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Co kto lubi ;-)   Nie Iwono, zdecydowanie nie. Niebo nie jest, bo się należy. Coś trzeba wybrać ;-)      
    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...