Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ciemność

RafGraf
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

RafGraf

RafGraf

Opublikowano
Opublikowano

 

Możesz natemperować wszystkie swoje ołówki

Kupić zeszyt

Przeczytać wszystkie książki o ortografii

Kiedy przydaje się przydawka

W jakiej okoliczności okolicznik

Lecz gdy długopis spotyka się z kartką

A uczucie spotyka się z myślą

To nie ty piszesz to wszystko

To nie ty piszesz to wszystko

To wiatr pisze, co dmucha za oknem

To ziemia pisze, na której kładziesz swe stopy

To ciemność pisze, do której zajrzałeś uprzednio

Niczym nie zmącona

Nieuświadczona

 

5
TeresaKowalewska

TeresaKowalewska

Opublikowano
Opublikowano

Nie chcę chwalić Cię banalnie, więc lepiej nie napiszę nic, ale zauważ, trochę jak Słowacki:

 

Gwiazdy błękitne kwiateczki czerwone
Będą ci całe poemata składać
Ja bym to samo powiedział co one
Bo ja się od nich nauczyłem gadać

 

 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wakss
      Upadłe w skórze

      Przez Wakss · Opublikowano

      Wdzięki twe, urokiem mój umysł pojęły  Dla oblicza twego, poezyji bezmiar spisałem  W źrenicach twych swe białka zgubiłem  Ujęty pięknem, za twymi śladami biegłem   Ulokowany na skraju pieśni, wzrok ci oddaję  Skórę zrzucam, przed tobą się miła obnażam  Przed końcem żem stoję, o słowo cię błagam Gdybyś choć oddech ze swych płuc wydała   Rzuciłbym się w podniebny romans z tobą  Lecz ty ciszy kolcami me serce przebijasz Mą zdruzgotaną krwią, wciąż się raczysz Małżonkę dla twych ust, mroku ofiarowałem    Och ma lubo! Wzbijasz się w mój krajobraz Lgnę do ciała twego, od kroku się wzdrygam Podleć choćże na milimetr, tchórzem żem ja Dłoń na mym licu kładziesz, łza się wzmaga   Pełni jej nie czuję, jedynie chłód mnie otacza Suknia w podmuchach wiatru się rozpływa  Pierś twa przez me poezyje rozgrabiona Truchło mej milej czas bez tkliwości rozebrał    Kroku tego postawić poprzestałem się bać  Kilka chwil od odejścia do ciebie mnie dzieli Pełni losowi się oddaję, wśród koron płynę  Dar życia niczym przy wieczności z tobą...  
    • kwintesencja
      Red velvet

      Przez kwintesencja · Opublikowano

      fiksacje-arterie-kluczenie splot plazmy kotary w wermucie podszyte organzą wygłuszą partyjkę  /zabawę w rzut mięsem uczymy się milczeć brakuje pojary   owoce warzywa pogrzeby kremacje komunie wesela bankiety i stypy   ta bierność w powietrzu zatrzyma szkło w locie nim spotka się z ciałem
    • kwintesencja
      Disorder Disco

      Przez kwintesencja · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Dziękuję bardzo, pozdrawiam!
    • Domysły Monika
      jednorożec

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Roma     Lubię Cię czytać. Piszesz na pograniczu takiej fantazji, którą można dotknąć, zobaczyć, poczuć. Odnosisz się przede wszystkim do wnętrza własnego ja – emocjonalnej, tożsamości poznawczej. Ta tęcza, choć różnokolorowa, bywa czasem błędnie postrzegana – jej celem jest zaprosić cię do podążania za garnkiem złota. Z pozoru piękna tęcza staje się zgubną obsesją. I jest jednorożec, symbol czystości, i tylko ludzie o czystych sercach, intencjach mogli go zobaczyć. Wybacz, Roma, czasami mnie poniesie. Wiersz wyjątkowy! 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Domysły Monika
      Pieśń skowronka

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar dziękuję bardzo. Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...