Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@A-typowa-b Za Kokoszka Smakoszką - a ja owszem, a ja tak,
                            zły jest człowiek rozumny... bo dobrych nam brak!

Kłaniam się najmilej jak mogę, rączki całuję Ani.
                          

@Somalija Ago na wstępie napisałem że jest to akrostych, a więc czytający powinni być przygotowani na czytanie pierwszych liter, a że jest trudno, no cóż... bo sentencja jest przydługa i to nie w języku polskim. Mógł ten fakt zniechęcić do czytania w ogóle. Ale dla chcącego nic trudnego.

Ago mogę nie znać się na poszczególnych sprawach, ale zająć stanowisko,w oparciu o wiedzę jaką posiadam, jeszcze mnie stać. Na tym polega mądrość sentencji Terencjusza, że zakłada on że żadna ze spraw która dotyczy człowieka nie powinna być dla nas obojętna.

Miłego wieczoru.

Opublikowano

co by nie powiedzieć i nie napisać:

 

 

wiem, że ‘temu’ nawet powieka nie drgnie,

 

bo w ‘to’ żaden nerw ludzki już nie wejdzie.

 

Z prostej przyczyny, do zwierząt i bestii

 

w ludzkiej skórze

 

nic już nie dotrze, ani nie przemówi.

 

 

Chyba, że inna bestia.

 

Dorzuciłeś do portalu dobry wiersz i w dodatku akrostych, z dość przerażającą parafrazą

 

znanej sentencji, ale w tym przypadku naprawdę dającą bardzo do myślenia wielu podobnym:

 

- Czy aby na pewno? (i tu trochę sobie zaprzeczam, trudno, bo a nuż może jeszcze coś się tam

 

pod deklem tli?)

 

Pozdrawiam.

 

 

 

Opublikowano

@jan_komułzykant Janku, tylko że ja nie pisałem o Putinie, czytałeś mój wiersz? Zahacza tylko o źródło zła o nieobliczalności człowieka, o tym że został niewolnikiem pieniądza. Wywołał pandemiczną hekatombę za pieniądze niestety. Człowiek dla człowieka już nic a nic nie znaczy. I tu jest pytanie zasadnicze, a może nas na ziemi jest za dużo i niektórym to się nie podoba?
 

Trzymaj się zdrowo.

Opublikowano

@Somalija No tak prawie pół roku Ago, był to czas przemyśleń i kłopotów rodzinnych... kto ich nie ma?

 

Dziękuje za miłe słowa.

@Marcin_ Marcinie kto nie czyta to nie czyta, dopiero co skończyłem - "Manuskrypt Jana Żeglarza" - Andrzeja Dudzińskiego o Janie z Kolna o którym historia zapomniała a to on właśnie przed Kolumbem zdobył Amerykę Północną w 1476 r. Drugą czytam teraz "Piast" Grzegorza Gajka o rodowodzie Piastów Polskich. Radzę rób to samo.
 

Miłego wieczoru.

Opublikowano

@[email protected]

ale ja odniosłem się do Putina, mogę? :)

Dlaczego? Bo nic mi nie przeszkodziło w takiej interpretacji, ponieważ on też jest źródłem zła,

najbardziej dziś paskudnego z możliwych. Pieniądze, nieobliczalność i brak szacunku do ludzi

(nawet swoich) w jego przypadku, to przecież norma, czyż nie? Akurat pandemię ustawiłbym na drugim miejscu za nim, mimo ogromu ofiar. Co do jej przyczyn, to na dzisiaj temat jeszcze nieznany, albo przynajmniej niedowiedziony, co by o teoriach spiskowych nie rzec i nie sądzić.

 

Opublikowano

@jan_komułzykant Ja właśnie napisałem o przyczynie pandemii bo dostałem od koleżanki z Teksasu materiały które wskazują że wyszła ona z biznesowych kręgów USA. Powiedz mi dlaczego prawie 80% obywateli Rosji popiera swojego prezydenta, czyżby oni też byli złymi ludźmi? A Niemcy, Francja, Włochy, Węgry - też źli, to kto do jasnej cholery jest dobry?

Opublikowano

@[email protected] trochę generalizujesz Grzegorz, ja słyszałem o 60% i to tych po 60 roku życia w górę. Myślę, że to tylko kwestia czasu, kiedy Rosjanie się 'obudzą'. Młodsze pokolenie często "już wie" jaka jest prawda.

Przyczyna takiego stanu rzeczy najczęściej nie tkwi w społeczeństwach, tylko w zamordyzmie, manipulacji, nieodpowiedzialnych, zachłannych przywódcach. Mam wielu znajomych, nie tylko w Stanach. W Niemczech na przykład zwykli ludzie też są oburzeni postępowaniem (a najbardziej tym z ostatnich dni) Bundestagu, czyli kompletnym olaniem wojny w Ukrainie. W sprawie hełmów też było niemałe oburzenie. Ale nie chcę bronić Niemców, mówię po prostu to, co mi przekazano. We Francji jest podobnie. Rząd robi, co robi (7 lat handlu i zbrojenia Rosji) a ludek wyłazi co i rusz na ulice i tłucze się z policją, ostro i bezkompromisowo. Policja niestety tłucze też, do krwi. U nas w tym względzie zrobiło się dziwnie 'nienaturalnie', mówiąc delikatnie, bo pamiętam jeszcze czasy łamanie płyt chodnikowych, po podwyżce np. cukru :)

Władza rozpaskudza umysły. I tu jest problem.

Opublikowano

@[email protected]

Napisałeś, że nic nie usprawiedliwia zabijania, wziąłem to dosłownie. Głód nie usprawiedliwia hodowli przemysłowej moim zdaniem, zresztą żadnej hodowli. Prawdziwy koszmar dzieje się na fermach przemysłowych i w laboratoriach, nie na wojnie. Chyba że w obozie koncentracyjnym. 

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Olgierd Jaksztas Olgierdzie w fermach nie hoduje się dla głodu, tylko dla zysku, miało być wykasowane, nie wiem jak jest teraz. Nie każ nam polować znowu, bo się pozabijamy, dlatego hodowle, w domu może być a na fermie już nie?

Mój ojciec zawsze miał świnkę, kurki, parę króliczków, po co? A no po to aby wykarmić rodzinę.

Pozdrawiam niech Ci służy poniedziałek. Pamiętaj o biegu.

@jan_komułzykant Janku bo to jest sprawa generalna - walka dobra ze złem, po to ten wiersz, kto jest teraz dobry powiedz mi, nawet papież nie skrytykował Putina... może Dalajlama, matka Teresa z Kalkuty - dosłownie jednostki.
Polityka to brud i zło - dobrze o tym wiesz, bo za kim się nie opowiesz, kogo nie poprzesz, z drugiej strony leci lawina krytyki. A może to prawda, że za dużo nas jest na tej kuli, dlatego tyle zamieszania?
 

Miłego poniedziałku Janku, jakby to nie zabrzmiało.

Opublikowano

@Olgierd Jaksztas Bierzmy dzidy i do lasu
                                   narobimy wnet zapasu,

                                   a co będzie, zwierza mało,

                                   właź na wagę, rośnie ciało.
                                   Później biegi żeby spalić,

                                   popatrz ile ja mam w talii.
 

Miłego wybiórczego biegania.

Opublikowano

Finanse to trzeba przejrzeć zaczynając od własnych. Ot choćby teraz popularny bojkot. Wielki problem, bo ten taki majonez je i koniec,  tamten takie ciuchy kupuję i koniec...

Firmy się nie wycofują, strefa komfortu nie będzie zaburzana, bo jak to piszą niektórzy "to nie jest moja wojna", "dajcie mi nową gazetkę z ofertami promocyjnymi"...

 

Takie małe wybory, a dla niektórych nie do uniesienia... dalej jest już tylko gorzej.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

@[email protected] mam wrażenie, że mówiąc bardzo ogólnie świat przez kilka ostatnich lat nie wiem jak to nazwać pogorszył się? Cofnął? Poszedł w gorszą stronę? Jakkolwiek taka generalizacja jest krzywdząca dla wielu ludzi, zagadnień, rzeczy postępowych to mam wrażenie, że jest jednak coś na rzeczy. Spotykam całkiem sporo osób co narzekają że jest wyraźnie gorzej niż w latach dziewięćdziesiątych... Do tego czarę goryczy przelewa Covid i wojna na Ukrainie i całe to straszne napięcie związane z powyższymi. Myślę, że dlatego wielu z nas znów zaczyna wątpić w naturę człowieka. Twój tekst ją dość dosadnie obnaża - jest mocny i silny. Gratuluję!

Opublikowano

@Leszczym Mam wrażenie że zgodnie z tytułem chciałbyś powiedzieć - nie jestem człowiekiem, bo działam wbrew prawom ludzkim, prawom natury, prawom logiki? Niby jest mądrzejszy, bo jest... a przekora w nim dominuje. Powiedz dlaczego nie umiemy rozmawiać, dyskutować o sprawach ważnych, zaraz kłótnia, bo moje musi być na wierzchu.
Nie umiemy pochylić się nad argumentami drugiej strony. Polityka na siłę wdarła się do naszych domów i dała nam kosy do rąk.
 

Miłego dnia.

Opublikowano

@[email protected] jakby tak prześledzić moje teksty, komentarze, wpisy na fb pewnie można by odnaleźć jakby motywy dystansowania się od człowieczeństwa... Łapię się na tym. Dużo wynika jeszcze z moich pisarskich nieumiejętności czy nieprzemyśleń. Niestety/stety jestem człowiekiem, a co gorsza szereg tych zastrzeżeń dotyczy mojej osoby :// Szczerze mówiąc mam jakieś takie wrażenie (być może to starość czy nie wiem dekadencja czy niepełnosprawność czy coś jeszcze innego) że z racji pogarszających się warunków i coraz to nowych systemowych problemów narastają w nas złość i lęk, a te wyraźnie przeszkadzają w normalnej komunikacji. Temat rzeka. I duża nieoczywistość, bo na przykład właśnie w sztuce obserwuję spory rozkwit. Cały czas się zastanawiam, czy ja przypadkiem się po prostu nie pogubiłem i nie zestarzałem i stąd więcej siłą rzeczy negatywnego myślenia. Zacząłem zajmować się powiedzmy sztuką to i może dlatego mam odczucie jej rozwoju, bo zwyczajnie więcej i lepiej ją obserwuję? To są bardzo trudne zagadnienia, ale Covid jest faktem podobnie jak wojna na Ukrainie i całe to polityczne zamieszanie, którego nie umiem wygonić z własnego domu... No ale ja tak mam. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena zakończenie mega! tak
    • Witam - tak bywa w życiu - ale to mija -                                                                        Pzdr.serdecznie.
    • Mieli po dziewiętnaście lat i zero pytań. Ich ciała świeciły jak płonące ikony, nadzy prorocy w jeansowych kurtkach, wnukowie Dionizosa, którzy zapomnieli, że śmierć istnieje. Wyjechali – na wschód snu, na południe ciała, na zachód rozsądku, na północ wszystkiego, co można rozebrać z logiki. Motel był ich świątynią, moskitiera – niebem, które drżało pod ich oddechem. Miłość? Miłość była psem bez smyczy, kąsała ich za kostki, przewracała na trawie, śmiała się z ich jęków. Ale czasem nie była psem. Była kaskadą ognistych kruków wypuszczoną z klatki mostu mózgowego. Była zębami wbitymi w noc. Jej włosy – czarne wodorosty dryfujące w jego łonie. Na jego ramieniu – blizna, pamięć innej burzy. Jej uda pachniały mandragorą, jego plecy niosły ślady świętej wojny. Ich języki znały alfabet szaleństwa. Ich pot był ewangelią wypisaną na prześcieradłach. Ich genitalia były ambasadorami innej rzeczywistości, gdzie nie istnieją granice, gdzie Bóg trzyma się za głowę i mówi: ja tego nie stworzyłem. Ich dusze wyskakiwały przez okno jak ćmy wprost w ogień – i wracały. Zawsze wracały, rozświetlone. Każdy pocałunek – jak łyk z kielicha napełnionego LSD. Każda noc – jak przyjęcie u proroków, gdzie Jezus grał na basie, a Kali tańczyła na stole, i wszyscy krzyczeli: kochajcie się teraz, teraz, TERAZ! bo jutro to tylko fatamorgana dla głupców. Nie było ich. A potem cisza – tylko ich oddechy, jak fale na brzegu zapomnianego morza, gdzie świat na moment przestał istnieć. Nie było ich. Była tylko miłość, która miała skórę jak alabaster i zęby z pereł. Był tylko seks, który szarpał jak rockowa gitara w rękach anioła. Było tylko ciało, które płonęło i nie chciało gaśnięcia. Pili siebie jak wino bez dna. Palili siebie jak święte zioła Majów. Wciągali się nawzajem jak kreskę z lustra. Każdy orgazm był wejściem do świątyni, gdzie kapłani krzyczeli: Jeszcze! Jeszcze! To jest życie! A potem jeszcze raz – jak koniec kalendarza Majów. Byli młodzi, i to znaczyło: nieśmiertelni. Byli bezgłowymi końmi pędzącymi przez trumnę zachodu słońca. Byli gorączką. Ich dusze wyskakiwały przez okno jak ćmy wprost w ogień – i wracały. Zawsze wracały, rozświetlone. Lecz w każdym powrocie, cień drobny drżał, jakby szeptem jutra czas ich nękał. Kochali się tak, jakby świat miał się skończyć jutro, a może już się skończył, i oni byli ostatnimi, którzy jeszcze pamiętają smak miłości zrobionej z dymu i krwi. Ich serca były granatami. Ich dusze – tłukły się o siebie jak dwa kryształy w wódce. Za oknem liście drżały w bladym świetle, jakby chciały zapamiętać ich imiona, zanim wiatr poniesie je w niepamięć. Ich wspomnienia – nie do opowiedzenia nikomu, bo nie ma języka, który wytrzyma taką intensywność. Wakacje były snem, który przekroczył sny. Były jedynym miejscem, gdzie Bóg i Diabeł zgodzili się na toast. Oni – dzieci światła, dzieci nocy, dzieci, które pożarły czas i nie umarły od tego. Jeśli ktoś pyta, kim byli – byli ewangelią spisaną spermą i łzami. I gdy noc gasła, ich spojrzenia się spotkały, ciche, jak dwa ptaki na gałęzi, co wiedzą, że świt jest blisko, a lot daleki. I w ciszy nocy, gdy wiatr ustawał, słychać było tylko szelest traw, a świat na zewnątrz, daleki i obcy, czekał na powrót, którego nie chcieli. Byli ogniem w płucach. Byli czymś, co się zdarza tylko raz. I zostaje na zawsze. Jak tatuaż pod skórą duszy.          
    • łzy raczej nie kłamią uśmiech nie krwawi zaś droga  donikąd gdzieś prowadzi ból to niewiadoma   krok zawsze krokiem horyzont czasem boli tak samo jak myśli które w głowie się panoszą   kłamstwo  śmierdzi kalendarz to prawda śmierć to szczerość człowiek to moment wszechświata 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...