Plamy smutku

[Poezja to życie]

Żar miłości ktoś ugasił

I zostało serce samotne

Rozbite na pół

I nie było już prawie nic

Tylko plamy smutku rozmazane

I pustka na ciemnym ekranie

Nikt już nie mówił

Gdzie jesteś

Moje drogie ty kochanie

A co się stało

Już się nie odstanie

 

[Wiesława]

@Dragaz 

Z rozmazanych plam twego smutku

nowy i piękny obraz powstaje.

Patrzysz ze zdumieniem,

jak się materializuje.

Nieznana kobieta patrzy na ciebie,

a ty znowu czujesz się jak w niebie.

Nagle już nie ma pustki na ekranie,

a samotność stała się znowu kochaniem :-)