Insomnia

[Arsis]

Dotykam chłodnej szyby… Za oknem smugi padającego deszczu…

 

Włączam światło obskurnej żarówki, wyłączam…  

Całuję pęknięcia poplamionego tynku…

 

Okrywa

mnie

okrutna,

lodowata noc…

 

Padam na kolana zatykając uszy.  Coś rozsadza czaszkę i przetacza się z gwizdem przez meandrujące

korytarze mojego mózgu…

 

…

 

Otwieram szczypiące, załzawione oczy…

 

Czuję  ciągłe

pulsowanie

― wewnątrz niczego…

 

Jestem, gdzieś na zewnątrz,

to znowu zapadam się w sobie,

miażdżony grawitacją własnego istnienia…

 

…

 

Otwieram oczy…

 

W ciemności

drugiego

pokoju ―

dokonuje się

― zmartwychwstanie.

 

Ktoś wygłasza coś oskarżycielskim tonem, występując w roli mistrza ceremonii…

Stwierdza, że dowody przeciwko mnie są jednoznaczne…

 

Często

gubi

wątek…

 

… to znowu

szlocha

i milknie tak,

jak zamilkła moja umarła, zsiniała już śmiertelnie matka…

 

Słucham

nieuważnie,

 

bowiem,

niknie

wszystko ―

w piskliwym

― szumie gorączki…

 

Leżę na podłodze, wpatrzony w rdzawe plamy zacieków,

pokryte rozmytymi kręgami mdławego światła…

… w stół z wyszczerbioną krawędzią blatu, puste fotele…

 

W lustrze trema

odblask natury,

niewyraźne

wyobrażenie…

 

Regał z książkami,

których brzegi

wybrzuszają się i kurczą,

aż czuję ten oddech na twarzy…

 

Zresztą, wszystko

oddycha i mówi…

… bulgocze w kącie plątanina starych żeliwnych  rur…

 

Wszędzie wokół zapisane maszynowym pismem,

porozrzucane pogniecione kartki, gazety z lat 50. XX wieku.…

 

Podbój kosmosu,

testy nuklearne,

moratoria,

dysydenci z ZSRR…

 

… zniszczony egzemplarz „Oddziału chorych na raka”, Sołżenicyna…

 

Czarno-

białe

zdjęcie ―

umierającego  

― pod kobaltową lampą…

 

(Włodzimierz Zastawnioak, 2022-03-16)

 

 

 

 

[Somalija]

@Arsis Wiesz, że to właśnie Sołżenicyn powiedział Putinowi ,, nie ma takiego narodu" o ukraińcach... Użyłam tego w moim wierszu...