Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rocznica


Rekomendowane odpowiedzi

Zbliża się nasza rocznica, druga bez Ciebie Kochanie,
I tak się zastanawiam, co się dalej stanie.
Jak żyć mam sam tutaj na tych ziem padole,
Wciąż tłukąc się i mieląc w strasznym życia kole.
Choć teraz jest już lepiej niż przed ponad rokiem,
Kiedy to odeszłaś, bardzo wolnym krokiem.
Częściej radość mam w sercu, radość też na twarzy,
Lecz o spotkaniu z Tobą mogę se pomarzyć.
Życie jest już lżejsze, lecz jest w samotności,
Czy jeszcze ktoś w mym życiu na stałe zagości?
Tego nie wiem niestety, bo nikt tego nie wie,
Na razie życie dało mi przyjaciół, których mam w potrzebie.
Życie też widząc me żale i złości,
Wnuka nam darowało ku większej radości.
Szkoda, że Ciebie nie ma tutaj moja miła,
Zobaczyłabyś wnuczka, na rękach nosiła.
Z czułością wielką byś Go przytuliła,
Radość na Twej pięknej twarzy znowu by gościła.
Czemu to, a czemu tak nas opuściłaś,
Czemu, powiedz mi czemu, światło swe zgasiłaś.
Ale to już przeszłość, koniec Twojej drogi,
Ja idąc ścieżką życia znów stanę na nogi.
Będę kroczyć tą drogą, przez losu odmęty,
Będę pokonywać życiowe zakręty.
Wszedłem do swej łódki, chwyciłem za wiosła,
Wiosłując pozwalam by w nowe życie ona mnie wyniosła.
Daleko jest ten brzeg drugi, ciągle go nie widzę,
Lecz wiosłuję uparcie i płynę przez życie.
Przyjdzie ten czas kiedyś, w nowym życia biegu,
Wyjdę wtedy z łódki, stanę tam na brzegu.
Znajdzie się tam, kiedyś, szczęście moje drugie,
I będziemy w naszym życiu trwać przez lata długie.
.
Andrzej Pawłowski, Warszawa 20.03.2021
 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...