Namalować...

[Dekaos Dondi]

pochylony

 

nad niewielkim

 

prostokątnym płótnem

 

 

 

malujesz obrazek

 

 

 

wysuszone pola

 

prażącą tarczę słońca

 

zeschnięte liście

 

pożółkłą suchą trawę

 

 

 

chatki o gorących ścianach

 

wirujące kłębki suchego piasku

 

 

 

ludzi na spękanej ziemi

 

patrzących w niebo

 

 

 

tworzysz nadal

 

z wielkim zapałem

 

bo i dzieło na swój sposób

 

coraz ładniejsze

 

 

 

ach ach

 

te wszystkie światłocienie

 

mruczysz pod umazanym farbą

 

nosem

 

 

 

jeszcze trochę tu

 

trochę tam

 

po prostu cudownie

 

ach

 

to niesamowite

 

 

 

faktycznie masz nieprzeciętny talent

 

pragniesz się nim delektować

 

oby jak najdłużej

 

aż w końcu

 

zupełnie nagle

 

 

 

… bezwiednie ronisz łzy

 

zraszają spragnioną ziemię

 

 

 

co przeoczyłeś

 

o czym zapomniałeś

 

teraz  wiesz

 

 

namalować

 

deszcz

 

 

 

 

 

 

[Dekaos Dondi]

Albina Wiktoria Teresa Mal↔Dzięki za "prześliczna opowieść"↔Pozdrawiam:)