Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Siedzisz gdzieś w swoim świecie
który zabija zdrowy rozsądek
na fotelu przed telewizorem
ze szklanką wódki

tak po prostu
Telefon z milionem kontaktów atakuje cały dom
ciszą
tak wyblakłą jak spodnie dżins

Szklisz się w okno telewizora,
a on odpowiada niebieskim mrugnięciem
jak każdemu o tej porze roku
w tej porze świata

Oboje wiemy, że jutro musisz coś dla po co
Róże są czerwone
oczywistość i sztuka mówienia nie wprost
Dla tych wszystkich przeszłych zakrętów jak gwiazdka najjaśniejszy

W głowie tylko szkoła średnia
już ich nie ma
nikogo
I drzwi na scenę są nie otwarte

bo nikt nie wybrał Cię aktorem
Szukasz
gdybyś tylko wiedział czego

Nigdy nie lubiłeś pożegnań
a to chyba dworzec centralny…

Opublikowano

brzmi nieco jak tekst piosenki, z Prefektem mi się kojarzy,aczkolwiek wiersz prfekt nie jest:) ucięłabym "jak gwiazdka najjaśniejszy",po pierwsze za banalnie brzmi,po drugie "wystaje".
kurka świąteczna,chyba posiedzę nad tym i przedstawię później moją wersję,bo on aż się prosi, ten wiersz:)
pozdrawiam,wrócę:P

Opublikowano

ze szklanką wódki
w tak zwanym
swoim świecie
zabijasz zdrowy rozsądek

telefon
z milionem konaktów
atakuje dom ciszą

szklisz się
w okno telewizora
odpowiada
niebieskim mrugnięciem
jak każdemu
o tej porze świata

tylko szkoła średnia
w głowie nie ma
ich
drzwi na scenę
zamknięte

nikt nie wybrał cię
aktorem
szukasz
i nie wiesz czego

nie lubiłeś pożegnań
nigdy
a to chyba dworzec

mam nadzieję,że nie obraziłam Cię takim modyfikowaniem:) to tylko moje odczucie Twojego wiersza,jest bardzo ładny,skłania do myślenia,więc nie dziw się że pomajstrowałam:)
pozdrawiam bardzo słonecznie

Opublikowano

Dziękuję za tak ciepłe i modyfikujące(może nawet motywujące) komentarze :P... Wersja Jego Alter Ego albo Martyny też mi się podoba. Cała rzecz w tym, żeby działać - też tak myślę i dobrze, że wywołuję poruszenie. Zresztą po to chyba tu piszemy - żeby się otworzyć. Jak kiedyś zrobie wersje wypieszczone moich wierszy, to was o tym poinformuje i nie będzie żadnego zmieniania. Póki co jednak dziękuję za sugestie ;)

Opublikowano

Aha, jeszcze jedno - co by się usprawiedliwić ;) Dużo słucham muzyki i dlatego niektóre wiersze są bardziej "piosenkowe". Takie do zaśpiewania, nie bardzo jest to 'czysta" poezja. Perfektem się tu nie sugerowałem, przyznaję się bez bicia, choć lubię ich niektóre piosenki. Wracając jednak do meritum - na wiersze mniej oszczędne w słowa, bardziej poetyckie, przyjdzie jeszcze czas w moim wykonaniu ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @viola arvensis     Twoja POEZJA jest niezmiennie fenomenalna !   w tym wierszu mistrzowsko uchwyciłaś  bolesny paradoks, gdzie to, co naprawdę  łączy, dzieje się poza wzrokiem „zimnych ludzi”, w sferze dusz i ciężkich westchnień.   to arcydzieło udowadniające Twój talent - poezja, która boli i zachwyca jednocześnie.     Wiolu.   Ty jesteś wspaniała !!!!    
    • Na barana raban.  
    • Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych paru wejrzeń w serce. Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych kilku ciężkich westchnień.   Nic mnie z tobą nie dzieliło oprócz zasad, wątpliwości. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz milczącej bezsilności.   Nic mnie z tobą nie łączyło oprócz nocy nieprzespanych. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz nadziei zapomnianych.   Gdzieś na krańcach dzikich marzeń co zrodziły się z nicości, powstał promień i połączył barwne dusze bez przyszłości.   I rozdzielił grom natychmiast to co jeszcze nie istniało, choć nie przyszła żadna klęska nic z wygranej nie zostało.   Nic nas z sobą nie łączyło-  tak powiedzą zimni ludzie ale drzewa i potoki szepczą o nas jak o cudzie.    Nic nas nie łączy nic nas nie dzieli prócz tej deszczowo łzawej niedzieli oprócz aniołów  strzegących tego  co mamy w duszach  drogocennego i w dzien i w nocy serce ból mieli.   Nic nas nie łączy. Nic nas nie dzieli.      
    • @Nata_Kruk Dziękuję  Już także nie lubię. Zmieniłem    Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Wiersz skłaniający do refleksji nad tym, jak ważne są miłość, bezpieczeństwo i bliskość w procesie kształtowania się ludzkiej psychiki i zdolności do marzeń. Ładnie napisane. Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...