Inercja

[Quidem.art]

Już nie ma krwi. 

Puste żyły i jałowy łopot serca. 

Na jutro żadnych planów więcej. 

Szum rzeki jednostajnie brzmi.

 

Komedie bolą, dramaty zioną nudą. 

Słońce przez okno zagląda z nadzieją, 

Ale i ono widzi, że to już nie ja,

Że to manekin sterowany z trudem. 

 

Ja pozostałem w tamtym dniu. 

Nawet nie pamiętam, w którym… 

W tym najbardziej wypełnionym bólem. 

Jedynym, w którym zabrakło mi słów. 

 

Przez błękit przebiegają chmury,

Noce są nadal, bo świat niknie w mroku. 

Zamrożony szykuję się do skoku

Przez pozostały czas ponury. 

 

I tyle. To wszystko. Więcej nic. 

Żadnych projektów, idei, planów. 

Jakaś modlitwa, w ramach przeprosin Panu,

Jakieś zamknięte drzwi. 

Już nie płynie woda z kranu,

Chociaż wciąż chce mi się pić. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.