Rusałka

[Poetry from DAD]

Gdy na tarczy księżyca martwieje poświata,

Blednieją zamaszyście lunarne ażury,

Mierzchną sfery sklepienia i kłębiaste chmury,

Bryza nocna szeleszcząc te obłoki zmiata. 

 

Wtem arkada Neptuna nadbrzeże ugniata,

Wzburzona przez zjadliwe tym brzegom wichury,

Trzeźwi obdal drzemiące morskie kreatury,

Ja kucam na falezie, rzekę do zaświata:

 

Boć panien ziemskich mortus to choćby rusałka?

Co w przestwór pokusi do wspólnej kąpieli,

Aże w Letę runie ma samotna skałka.

 

Pobrodzę w gulgotach do tej wieszczej bieli,

Włosów w wieńcu róż, ciała jak zapałka...

Ktoś wreszcie zwichrzonego objęciem uścieli!

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Aleksander Łukiańczuk Ów obraz - "Humeur Nocturne"  - Williama-Adolphe Bouguereau

Edytowane 26 Lutego 2022 przez Aleksander Łukiańczuk (wyświetl historię edycji)

[OloBolo]

romantyzmu nam potrzeba jak .....powietrza.  Więc jestem jak najbardziej za.

[A-typowa-b]

@Aleksander Łukiańczuk ładna " Rusałka". Pozdrawiam.