Daleka

[Valanthil]

 

Jesteś daleko

a tu mgły pną się załomami szyb
bezdomne liście oddają się podmuchom
ściąga się widzialna przestrzeń
na warcie odbite i sztuczne światła

 

Słony ciąg skarg i odmów
wsiąknął w niedomknięte blizny
centralny mięsień rozkurcza się
jedynie z przyczyn mechanicznych

 

Jesteś daleko

a tu ze strychu schodzą pamiątki
pierwszy demontaż muru
kilka minut w deszczu endorfin
cztery dłonie w świętym przymierzu

 

Słońce znowu podniesie łeb
a wraz z nim ocknie się konieczne
wspinanie się na ściance z zadań
z wyuczonym miłym układem twarzy

 

Jesteś daleko

i tam nieśpiesznie nucisz kołysankę
głosem zakochanej kobiety
rozdając pieszczoty cudzemu uchu
które czerwienieje także wewnątrz

 

Kilka ulic dalej
kwadrans w spokojnym tempie

jesteś bardzo daleko

 

Edytowane 23 Lutego 2022 przez Valanthil (wyświetl historię edycji)

[A-typowa-b]

@Valanthil dobry wiersz. Pozdrawiam.