Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

W życiu było ich aż nadto

matka, siostra, koleżanki

lecz nie dzisiaj piszę dla nich

moje słodkie rymowanki.

 

One miały już swe święta

był Dzień Kobiet, Święto Matki

dostawały, więc ode mnie

z laurkami także kwiatki.

 

Dzisiaj skupiam się na jednej

więc treść wiersza wyważona

bo odbiorcą owej treści

nie, kto inny tylko żona.

 

Ta jedyna, która ze mną

dzieli los wspólnego bytu

i bez której by nie było

w naszym życiu dobrobytu.

 

Walentynki rzecz wiadoma

z wiedzy i rad posiadanych

okrzyknięte już przed laty,

jako Święto Zakochanych.

 

W naszym stadle już od ślubu

i niezmiennie swój prym wiedzie

miłość, która nas jednoczy

i w sukcesach jak i w biedzie.

 

Z tej okazji niech mi wolno

będzie to ogłosić światu,

że prócz serca i prezentu

dam mej żonie bukiet kwiatów.

 

Ona na to zasługuje

a ja nie chcę mieć dublerki

więc  dorzucę do prezentu

czekoladki i cukierki.

 

Wrzucam wcześniej bo może ktoś będzie chciał go wykorzystać do własnych celów. Autor wyraża zgodę.

Edytowane przez Henryk_Jakowiec (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Znakomity wiersz, na czasie (przed czasem jest OK) i bardzo poprawny, co oczywiście nie jest w sprzeczności z jego prawdziwością. Podoba mi się konkretność, wiemy, czym obdarowałeś żonę, bez której byś nie żył w dobrobycie, więc prezent ze wszech miar zasłużony. Z przyjemnością doczytałem do końca, co regułą nie jest, bo z uwagi na moją nie najwyższą inteligencję (tak ocenił na egzaminie z inżynierii procesowej docent Bembenek) , trudno mi przebijać się przez wyrafinowane kawałki utworów niektórych poetów i grzęznę w zawiłościach. 

Tak trzymaj

P.S. w 4 wersie literówka.

P.S II stuknąłem 3 razy w serduszko, ale wyświetla sie tylko liczba "1". 

 

Edytowane przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Marek.zak1

Nieraz jest to zwykły zabieg

autor wpuszcza na rozjazdy

a czytelnik głośno woła

boże daj mi prawo jazdy

 

to pojadę w tą i w tamtą

stronę dążąc za autorem

jak zrozumie, chociaż trochę

oddam prawko przed wieczorem

 

chyba, że mnie autor zmyli

droga będzie zagmatwana

i wprowadzi na wertepy

wtedy prawko oddam z rana.

 

Pozdrawiam ;)))

Opublikowano

@dot.

Na zakupy chodzi żona

bo do tego jest stworzona

- o przyda się, o przyda się

co nie przyda? Milcz głuptasie.

 

Pozdrawiam ;)))

@Annuszka

Cała przyjemność po mojej stronie

jeszcze prywatnie dopiszę żonie

intymnych słówek całą litanię

bo czeka na mnie a także na nie.

 

Pozdrawiam ;)))

 

@Marek.zak1 

Wtedy trzeba wykorzystać

nie ferrari od parady

lecz solidne terenowe

tak rowery jak i kłady.

 

Pozdrawiam ;)))

 

Opublikowano (edytowane)

@Henryk_Jakowiec

 

Nie autorka, nie pisarka

bywa Twojej żony zło/giem, 

ale raczej k o l e ż a n k i, 

które w pubie są, za rogiem. 

 

Kiedy facet sam wychodzi, 

i popija w knajpce piwko, 

wtedy pewnie ma okazję, 

by się spotkać z jakąś panią. 

 

Niech się żona mężem cieszy

- o szczegóły nie pytamy...

Ale mogę tu poświadczyć;

m y w ogóle s i ę n i e z n a m y!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Marianna_KW (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...