Niech żyje sztuka!
lecz jak to tak żyć?
Tak, to ich bazgranie o bzdetach
pomiędzy zjadaniem kotletów
Tak, to ich wzdychanie
próżne i zakochane
w lustrze
co splunięcia nie warte...
Tylko tak śpiewam:
Eviva l'arte!
Tak ma być
Tak musi żyć
Tak bardzo radosne
Tak zawsze na tak
Tak kazał wielki brat
który wszystkich kocha
to wielka sztuka Tak kochać
Tak lizać górnolotnie, szlachetnie Tak
Ooo! Tak bez końca, dokładnie Tak
i trzeba Tak śpiewać: Eviva l'arte!
tak tego warte...
albo jakoś tak