Odkupienie

[Arsis]

Powiedz mi, powiedz mi, proszę…

 

… słyszę jedynie skamieniały głos wymawiany  ustami wykutymi w marmurze…

 

Wycieram kurz

z twojego

martwego oblicza…

 

… noc sponiewiera duszę…

 

Słyszę kroki,

nieustanne

stukoty obcasów…

 

… rozglądam się, lecz nie dostrzegam niczego,

poza martwotą bladych, zakurzonych ścian…

 

Płótna pajęczyn

omiatają

moją twarz…

… muskają, łechcą…

 

… zalecają się, pieszczą…

 

Całuję pęknięcia tynku,

jakbym całował

twoje spragnione

― wysuszone śmiertelną gorączką usta…

 

Obejmuję,

przytulam…

― nic, tylko śmiertelny chłód…

 

… beznadziejny bezruch  ― nie mający w sobie niczego z życia…

 

Chwieję się,

zataczam kręgi…

… obijam się o wszystko i o nic…

 

W pokoju obok ― cmentarna cisza…

… chrzęst butelek po alkoholu roznosi się, kiedy stawiam chwiejne kroki…

 

Chrzęst butelek..

 

… chciałem dokądś pójść…

 

Pójdziesz

ze mną?

 

Wiem, że nie…

 

… zapomniałem…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2022-01-11)

 

 

 

 

Edytowane 20 Czerwca przez Arsis (wyświetl historię edycji)

[Nomada]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

donikąd już nie pójdę...ale to qrwa smutne. Świetny wiersz. Pozdrawiam