Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kilka chwil z życia przedstawiciela  rodziny Columbidae na placu Jubilee w Leicester  w godzinach wczesnopopołudniowych

Czarek Płatak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
Opublikowano

Kilka chwil z życia przedstawiciela 
rodziny Columbidae na placu Jubilee w Leicester 

w godzinach wczesnopopołudniowych

 

krok bruk jesteśmy jeść 
zawsze jeść zawsze jesteśmy 
tutaj dobrze dużo jeść 
rzucą leży krok jesteśmy

 

w wodzie szpic budowli pić 
niebo z ziemi pić i chmury 
by pył ziemię z siebie zmyć 
brud miasta i hałas ulic

 

ona patrzy taniec śpiew 
rosnąć rosnąć wielki wielki 
muszę chcę muszę chcę mieć 
będę wtedy my będziemy

 

ruch nas nagły trzepot skok 
puch i wir wszyscy w niebieskie 
w dół guano stamtąd śmiech 
i głos że będzie na szczęście

 

 

 

5
Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutejsza jest jedynym w centrum takim miejscem. W związku z czym jej bezpośrednie otoczenie szczególnie w gorące dni jest niezwykle ciekawym miejscem. 

Rad jestem i serdecznie pozdrawiam :) 

Otworzyła się ornitologiczna puszka Pandory :)) 

Odpozdrawiam 

@anima_corpus, @OloBolo, @Pan Ropuch

@iwonaroma

podziękowania 

Edytowane przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Pogrzebane pragnienia

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Ale piszesz, że tęsknisz, więc ja się zawczasu takiego PL-a boję.  Są szanse czy nie, masz takie chęci i tęsknoty Jeszcze do pary goła tancerka na rurze?  Myślisz, że w kolejce się ustawią do takich atrakcji. Eh, no wesolutkie życie życie zaplanowane, jak widzę.   No dobra, wierszem można o wszystkim, ja to kupuję, ale życie, to już inna bajka. Niechaj Ci się dobrze wiedzie :)    A w końcu nasi praprzodkowie mieli ubrania, chyba doczytałeś o tym.
    • ireneo
      Pogrzebane pragnienia

      Przez ireneo · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka   Super, ale peel dopomina się sprostowania, zatem cytuję z oryginału: Tęsknię, by gołym  ganiać pod słonkiem.  i kuflem piwa  zapijać golonkę,   Zapewniam, że na latanie to on nie ma szans jak też na konsumpcję golonki w biegu, zwłaszcza w wieczności która nie zna pojęcia czasu, a tym samym pośpiechu.    Zdemoralizowani przaprzodkowie szwendali się po ogrodzie, między drzewami, nadzy. Majtkami. peel nadto wyróżniałby się.     
    • Alicja_Wysocka
      Braterska logika

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota, dziękuję :)
    • Alicja_Wysocka
      Pogrzebane pragnienia

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Racje bywają rożne, Twoja, moja i czyjaś. Żyjemy pośród innych i uważaj  żeby nie oberwać. Bo jak czytam, że chcesz latać goły, z kuflem piwa i golonką, to ja zwiewam gdzie pieprz rośnie.  Również pozdrawiam :)
    • ireneo
      nic dziwi, że dzieciarnia marnie do nich się garnie

      Przez ireneo · Opublikowano

      pasterz, by ze stadem nie mieć kłopotu, straszy je od miotu do pokotu (ireneo, Listy do parafianian, 27;6)     Kiedy byłem małym chłopcem, i robiłem sobie co chce, mama brała mnie na ręce i karciła - nie rób więcej!   Bo na górze, nad dachami, lata bozia z aniołami wszystko widzi i się zżyma gdy pod kołdrą rączki trzymasz   Dziś, gdy jestem już jak tata, poucza mnie gość w brokatach, że wysoko, nad chmurami, króluje pan nad panami.   Zapisuje do pamięci, jakie mi wymyślić męki  za to że na tace skąpię czy co piątek jem golonkę    Jutro, już lżejszy od piórka, chciałbym móc figlować w chmurkach,  bez słuchania przestróg mamy, że na Ziemi, nad chmurami siedzi Leon z biskupami i, że widzi jak ja w górze miast zawodzić w boskim chórze uganiam się z aniołami za “leśnymi ruchadłamii”.   Dzisiaj, kiedy legion klechów ulega pokusie grzechu,  dzieciakom już nikt nie wmówi,   że wysoko nad chmurami siedzi bozia z aniołami i sumuje z bożym synem  każdy ich grzeszny uczynek.       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...