Czas - morczna ciemna paszcza

[Dawid Rzeszutek]

Czas - morczna ciemna paszcza

 

Wsrod mogił mgielnych trwa czas
Zamrożone lodówką kostnicy cienie
Kazdy w katordze wola głośno pas
Kazdy chce posiąść wieczne mienie

 

Róże suche na wiór wołają do bram
Świece dygoczące krzykiem mrożą
Tam gdzie stoicy i ateiści mają kram
Gdzie ziemskie bestie ciała zwożą

 

Cementem cmentarza udekoruj świt
Szpachlą jedynej na ziemi siły otuchy
Gdy wszystko co wiesz to złudny mit
Gdy goni cię cień strachu i sen kostuchy

 

Marmurem żył i krwią denaturatu żyj
Póki serce w tangu czerwieni tańczy
To darmowe powietrze chwili dziś pij
Bo czas i tak nam się wiecznie kończy

 

Chemia rozkłada złudzenia i miłości
Bakterie zjedzą resztki twej egzystencji 
Bo to co po zywocie zostaje to kości
Strzępy krzyża i woń upadku esencji

 

Autor: Dawid Rzeszutek.

[Nomada]

@Dawid Rzeszutek ujęte w punkt, świetny klimat i bardzo dobrze się czyta. Pozdrawiam

[Dawid Rzeszutek]

@Nomada Dziękuję serdecznie :)