Inne spojrzenie 5

[Corleone 11]

   - Dlatego nie umrę tak, jak według ciebie powinienem - kontynuował Na Wpół Uwolniony. - Nie umrę też inaczej. Mało tego: w ogóle non moriar. Non habeo takiego zamiaru. Ani chęci. Ani teraz, ani nigdy. 

   - Ale to niemożliwe - jakoś bez przekonania stwierdził dowódca. - Każdy kiedyś umrze. Prędzej albo później, w taki albo inny sposób. 

   - Niemożliwe? - po raz kolejny zaśmiał się Ten, Którego Nie Udało Się Zabić. - Co z twoją memoria? Akurat tu powinieneś nie mieć żadnych wątpliwości. Przecież próbowałeś dwa razy. Prawda? I dwa razy bez skutku. A zresztą - Uwalniający się roześmiał się ponownie - spójrz. 

   Wciąż wyprostowany, jakby podtrzymywała go niewidoczna zewnętrzna siła, uwolnił będącą na wierzchu lewą stopę, a zaraz po niej prawą. W identyczny jak poprzednio sposób. Lekko, bez wysiłku i bólu. Wręcz z gracją. 

   - Spójrz - powtórzył, przenosząc wzrok najpierw na legionistę inteligentnego odmiennie, a po nim na drugiego. - Mówiłem vobis, że niczego nie muszę. Że niczego nie powinienem.  Ale nie dodałem - tu Całkowicie Wolny pokiwał wpierw zdrową już stopą prawą, a w chwilę po tym lewą - że nunc omnia possum. Omnia possum. Ergo... 

 

Voorhout, 02.01. 2022.

 

 

[Leszczym]

@Corleone 11 jak wyżej. Tekst jest pełen nadziei do tego ;)

[Corleone 11]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Ci wielce

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ha, również mam nadzieję na więcej serduch.

 

Serdeczne pozdrowienia. 

[Corleone 11]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mam zatem nadzieję, że zaciekawią Cię również następne fragmenty.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki wielkie za obecność, czytanie i uznanie.

 

Serdeczne pozdrowienia.