Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Inne spojrzenie 4

Corleone 11
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

   Żołnierze patrzyli nadal, jak urzeczeni. Chociaż może nie do końca "jak", bo to, co widzieli, działało na nich jak urzekanie. Jak urok. 

   Bo oto, uwolniwszy lewą dłoń i pomachawszy nią coraz bardziej zaskoczonym legionistom, Przybity zaczął uwalniać prawą dłoń. W dokładnie ten sam sposób: powoli, bez wysiłku i zdawało się, że i bez bólu. 

   - Et? - wypowiedziało się w umyśle dowódcy pytanie głosem Uwalniającego Się. - Et? - powtórzyło się tym samym głosem, tyle że nie ironicznym, a wręcz jadowitym. - Zmieniłeś już zdanie, prawda? 

   Zapytany nie zdążył nie tylko odpowiedzieć, ale i nawet zebrać myśli przed tym, jak Człowiek Ów przy wtórze własnego śmiechu pomachał żołnierzom wolną dłonią prawą. Śmiechu równie radosnego, jak poprzednio. 

   - Mars curator noster! - dał radę pomyśleć ten z legionistów, któremu zazwyczaj myślało się trudno. - Jak on to robi, że nie spada? Przecież manuum huius są wolne, a on nadal trzyma się prosto! Przecież powinien... 

   Właśnie w tej chwili żołnierz ten zorientował się, że wypowiada swoje myśli. Że dwaj pozostali patrzą na niego, jeszcze bardziej zdziwieni. I zamilkł widząc, że Uwalniający Się wyciąga ku niemu palec. Wskazujący, zupełnie nie po rzymsku. I że patrzy właśnie na niego.

   - Mnie nie ogranicza "powinienem" ani "muszę" - wyrzekł dobitnie Na Wpół Ukrzyżowany. I to normalnym, silnym głosem. - W każdym razie nie w twoim rozumieniu tego słowa. Dlatego...

 

Voorhout, 31.12.2021

 

 

 

 

Edytowane przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)
4
Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Ci bardzo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Masz wiele racji i domyślam się, że śmiechu sobie nie żałujesz

 

Serdeczne pozdrowienia.

Dzięki Ci bardzo za pozytywną opinię. Co dokładnie proponujesz poprawić?  

 

Serdeczne pozdrowienia. 

Corleone 11

Corleone 11

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pierwsza część nosi tytuł "Inna wizja" i jest też mojego autorstwa, tyle że pod innym nickiem - Michaił. 

Bazyli, z przyjemnością zapraszam Cię do lektury. 

I tak, słusznie zgadujesz: zamierzam napisać kolejne części. 

 

Pozdrawiam Cię noworocznie i serdecznie. 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Deonix_
      Gwiazdy spadają lekko…

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Generalnie mi się nawet podoba, klimatyczny,  obrazowy, puenta wyrazista, pełna emocji.  Ale jako ta perfidna szczególara zastanawiam się nad rolą kropek przed wykrzyknikami i tym wersem:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      początkowo odczytałam to jako dopełniaczówkę będącą jednocześnie oksymoronem,  ale z kontekstu wnioskuję, że to tylko miejscowienie akcji w czasie, stąd - moim zdaniem - spokojnie mogłaby tu zaistnieć inwersja: Mroźnej nocy obiecałeś mi ciepło, bez szkody dla brzmienia, ten wiersz nie jest przecież regularnie rymowany.  I jeszcze: Osobiście pozbyła bym się tutaj przecinka po "rany" napisała wypełniają, bo w ten sposób właśnie ten tekst odbieram, tak rozumiem tę frazę.  Fakultatywnie można by jeszcze w ostatnim wersie dać na końcu wielokropek, ale to tylko moje widzimisię :)    Tyle na tę chwilę, reszty nie ruszam :)   Pozdrawiam :)   Deo
    • Deonix_
      krzesiwo

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Świetny wiersz, piękne obrazowanie z żywiołami w tle, puenta mi jakoś klimatem wewnętrznie bliska.   Pozdrawiam :)   Deo
    • Deonix_
      Perfekcja

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Dziękuję, miło, że tu zajrzałeś :)   Deo
    • Wiesław J.K.
      objawienie i krzyż

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      rozkrzyżowane polne drogi w tęsknocie chłoną czas wędrują w ślad za stopami mimo upływu tamtych lat wydeptanymi szlakami pędzone wiatrem dusze drzew przysiadły na rozdrożu  wśród tych żyjących polnych mar i otoczone marzeniami w zmęczonym niespełnieniu   tylko przydrożny zbutwiały krzyż przydaje sensu minionych chwil w oczekiwanemu rajskich drzew a zwłaszcza temu jedynemu z zakazem przeklętemu    w cichej nadziei ciągle żywe   
    • Alicja_Wysocka
      Miłość w błękicie

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Migrena Przepiękny błękit uczuć - miękki, głęboki, niosący ciszę i światło. W tym morzu słów czuje się coś świętego - jakby miłość była modlitwą, nie wyznaniem. Zatrzymałam się na chwilę, żeby posłuchać, jak morze oddycha duszą dwojga ludzi. Dziękuję - za tę sól i ten spokój.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...