Opowieści luster

[Nomada]

Gdy nienawidzę siebie to do podłości

Jak się uwielbiam to do śmieszności

Od ściany do ściany, więc romantyczny

Duszony empatią, zbyt autentyczny

 

Tak narcystyczny, że chrześcijański 

Nie szowinistyczny, prawie słowiański

Otwarty, nieufny jak każdy inny

Tak mocno niewinny, jednak naiwny

Choć też nie pasuję do mas zbiorowości

Bo topi mnie gorycz ludzkiej podłości

To sam, w uwielbieniu do aspołeczności

Przemykam ukradkiem doliną ciemności 

Spróbujesz mnie poznać? Zjedz beczkę soli

Niestety, żałuję, bo czasem zaboli

Arogant, napiętnowany przez metafory

Dwa noże w serce, dwa w plecy, jak wolisz

Ja wiem, że Ty wiesz, że Tobie nie wierzę

Jednak chciej zrozumieć, gdy mówię szczerze

Bo nie chcesz nic znaleźć więcej w ludzkości

Jak ten ostateczny brak świadomości

[violetta]

zmiana kosztuje tylko jeden dzień.

[Nomada]

Dziękuję wszystkim za serducha i komentarze, za czas. Pozdrawiam.