Pożegnania

[Joanna]

 

 

Miarą człowieka jest porządek wszechrzeczy

Dusza poukładana w członkach niczym

Prasowanie złożone w kostkę

Którego już nikt nie założy

 

Nie rozmawiałam dotąd z tobą o tym

co nazwałeś przemijaniem

Dzisiaj wiem

że prędzej wiatr rozbije szybę

niż wspomnienie wyżłobi to miejsce

które najbardziej tkliwi

 

Odliczam nieskończenie

Adin dwa tri

ale cud się nie dzieje

szyba pozostaje szybą

a kartka papieru kartką papieru

 

Przychodzisz do mnie szeptem

snem który nie ma znaczenia

ale nie pozwala mieć później dobrego dnia

Co mi powiesz na pożegnanie?

 

Czy zapłaczesz nade mną

a ja wtulę się w twój szal

niczym w wieczność?

[A-typowa-b]

@Joanna ma coś w sobie ten wiersz :)