zapach wiatru

[Johny Gmatrix]

obudziłem się rankiem
słońce zaglądało przez okno
i wiatr tak jakoś smutkiem zawiał
i trzasnął okiennicą

 

słychać było śpiew ptaków
zawsze co ranka
a dzisiaj jakby pierwszy raz słyszałem
siedziały na parapecie 
zaglądały do pustego pokoju

 

pusty... kanapa stół 
dywan pamiętający ubiegłe stulecie
i kilka plam na nim
od kawy i soku malinowego
czasem dolewam do piwa
rzadko raz trzy w miesiącu zimne

 

teraz też mógłbym ale kto pójdzie do sklepu
wróbli nie poślę wypiją po drodze
nie raz na talerzyku kilka kropel nalałem 
i okruszki chleba
przyzwyczaiły się

 

najgorzej wieczorem jakaś pustka świeci
a przecież to gwiazdy powinny
niebo takie łagodne pogrążone też w smutku
jednak na płacz nieskore

 

zastanawiam się co będzie jutro
co było wczoraj
zresztą czy cokolwiek ma swoją wartość 
czy ważne jest dzisiaj ?

 

zapomniałem o pokoju
jest jeszcze stary pokryty kurzem obraz
zapewne to Van Gogh ten od ucha
obciął sobie
a ja jeszcze mam i lewe i prawe

 

moment... czajnik gwiżdże
często zapominam 
kiedyś tak gwizdał ponad godzinę
a ja zasłuchany w ciszę milczałem razem z nią
nawet pamiętam wiatr też ucichł 
deszcz w tamten czas kropił
a my we troje milczeliśmy

 

teraz nawet ciszy nie słychać
jedynie ten wiatr 
próbuje podnieść mnie ponad powierzchnię otchłani czasu
zagląda przez okno woła

 

poczekaj krzyknąłem poczekaj jeszcze chwilę
niech pozamykam wspomnienia w pustej szufladzie umysłu
poczekaj...

 

/Johny Gmatrix/

[zlotarybka]

Zarąbisty. Sory za kolokwializm ale to jedyne słowo jakie przychodzi mi po przeczytaniu tego wiersza. Piękne przenośnie, i końcówka otwarta i zamknięta zarazem. Fajno.