29. kubek

[wkw]

kubek
biały, nijaki w swej bladości
z czasem odróżnią go szczerby i rysy

 

i taki zwyczajny z imieniem na przykład
albo zwierzakiem jakimś: psem, kotem, sową,

 

no i pamiątkowy ze zdarzenia ważnego,
czy też pasującą do wszystkiego sentencją,

 

wreszcie ten kolorowy, osobliwy od razu
z tańczącymi, pastelowymi światło-barwami
jak w Degasa Krajobrazach,
lub z minimalistycznymi formami, rysunkami
i absurdo-grotesko-zniekształtami

 

różne są stany i barwy miłości
i zapachy
jak co dzień rano brązowo-czarne gorąco
kawy zalewa  
kubki
smakowe pobudza aromat uczucia
pachnącego wyłącznie dla nas,
każdy łyk ożywia
Ciebie i mnie
kawa przywraca światu
po parnej nocy
dozujemy ją w kubkach
kolory i kształty nie mają znaczenia
ważna jest moc
miłości, którą też trzeba miareczkować dokładnie,
tak jak i nie- tak i jej dostatki palpitują,
paraliżują duszę i serce

 

być może dlatego kursy baristy uczuć
cieszą się dużym powodzeniem
jestem na liście rezerwowej,
czekam spokojnie, bo dzięki Tobie,
migoce promyk nadziei, że
w końcu nauczę się właściwych proporcji,
potrzebuję tylko kubek,
mój ulubiony jest potłuczony,
pożyczysz mi swój na chwilę?

 

 

[wkw]

@Blackness bardzo dziękuję :)

[Leszczym]

@w.k.wilczy lubię kawę. Bardzo mi się podoba Twój wiersz. Szczególnie spodobało mi się słówko "zniekształtami". Ech chyba się wybiorę na kurs baristy uczuć :)) I ta sentencja pasująca do wszystkiego ... chciałoby się czasem coś takiego napisać :)

[wkw]

Wielkie dzięki :)