Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pamięć


Rekomendowane odpowiedzi

Planeta mroku… Błękitne słońce jarzy się niewiele ponad pełnię księżyca…  Planeta ciszy…

 

Drgające,

zimne

gwiazdy…

 

… pędzące okruchy kosmosu…

 

Wpatruję się w twoje odbicie na gładkiej ścianie kamienia…

 

… na twoją twarz

z opuszczonym

ku ziemi

― spojrzeniem…

 

… jej rysy zaciera wiatr…

 

… roztapiasz się ―

w bryłę soli…

 

Znikasz…

 

… rozpuszczasz

w bijącej ―

o dalekie skały

― goryczy morza…

 

Wyciosany przez nie wiadomo kogo

prastary, wielki obelisk

przeslania tarczę słońca, z której  wytryskują meandrujące promienie straszliwej radiacji…

 

… omiatają wiązkami śmierci wyjałowioną już ziemię…

 

A jeżeli  coś żyje,

to tylko dlatego,

że trwać może bez ciała…

 

Ciało stoczyło się dawno

― w przepaść  przeszłego czasu…

 

… żyjesz odtąd we mnie, w pamięci mojej zabalsamowana…

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2021-11-21)

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...