PER CURVAE VIAE

[Wielebor]

Czemu miłość jest tak trudno utrzymać,
Uczucie tak silne, a zarazem tak kruche,
Pragniemy być kochani, lecz boimy się przyznać
Do porażki, gdy ktoś naszą miłość odrzuci.

Tak ja kochałem - być może za mocno,
Ale kochałem na ślepo, jak wariat,
Teraz, gdy jużem stary,
Widzę, że jeno siły sterałem.

Per curvae viae! (nieco łaciny)
Krętymi ścieżkami biegło me życie,
Teraz, gdy na zewnątrz panuje zima,
I skronie moje siwizną pokryte.

Ale - posłuchaj - młodzieńcze niebaczny,
Co się naśmiewasz z kalectwa mojego,
Jeszcze cię dorwie w swoje ostre szpony
Jakieś nieszczęście świata tego.

Poczekaj tylko aż kiedyś dorośniesz,
(Młodość nie wieczność, jak powiadają),
A wspomnisz moje słowa - o, tak,
Przekonasz się na własnej skórze.
 

                                 Warszawa, 21.11.2021

Edytowane 1 Maja 2022 przez michal1975-a (wyświetl historię edycji)