Cisza

[Annaartdark]

Myśl natrętną sie staje 

Którą trudno stłumić

Dlatego przegrywam

Pragnienie wgryzło się i jak wiatr

Przychodzi nieoczekiwanie

Jeżeli tęsknię to czasem 

Bez pośpiechu 

Cisza jak podmuch orzeźwiła umęczone ciało,

zatracam się w niej

Jednak w jej tchnieniu natrafiam na iskrę 

Czy ona ogniem zostanie?

Bez strachu że mnie strawi

Cóż może mi zrobić? 

Skoro ogień w ogniu.

 

Edytowane 25 Stycznia 2022 przez Annaartdark (wyświetl historię edycji)

[graf omam]

cisza jest piekna ... no mozna to rozbudowac 

cisza bez tchnienia 

szmeru oddechu uderza po uszach czy cos w tym stylu bo ja jako czytelnik chcialbym sie rozkoszowac w tej ciszy 

 

Oprocz tego te cisze zbyt blisko siebie czyli powoduja powtorzenie bez uwypuklenia tej ciszy jak dla mnie zbyteczna przynajmniej jedna.

[Wędrowiec.1984]

Pragnienia maja to do siebie, że zazwyczaj przychodzą nieoczekiwanie. Puszczam oczko: mrug. ;)

[Annaartdark]

@Wędrowiec.1984 a może to co przychodzi nieoczekiwanie, tak naprawdę kształtowalo się , rosło  swoim tempem. I gdy nie zdążyło dojrzeć, stało się pragnieniem, nieuchwytnym. 

[Wędrowiec.1984]

@Annaartdark Dokładnie tak. Wtedy uderza z jeszcze większym zaskoczeniem, ponieważ nie zdążyło dojrzeć i stać się rzeczywistością. Ale śród pragnień można żeglować i żeglować... i żeglować. Wystarczy zamknąć oczy i zaokrętować się na statku co śród marzeń pływa.

Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Annaartdark]

@Wędrowiec.1984 i śnić...  trudno otworzyć oczy, a gdy to robisz stąpasz po krawędzi, jak po kruchym lodzie... 

Pragnienia są fascynujace.

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlatego uwielbiam sny. To wyłącznie moja sfera, mam w niej kontrolę nad wszystkim co tworzę. Gdy zamykam oczy, marzę. 

 

Czym byłoby życie bez marzeń? Marzen nikt nie jest w stanie zabrać. Tak niewiele trzeba. Wystarczy zamknąć oczy i malować, a obraz, który powstanie może być wielokroć bardziej realny od rzeczywistości.

Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Annaartdark]

@Wędrowiec.1984 O tak. Podoba mi się jak napisałeś, że stworzony obraz bywa bardziej realny od rzeczywistosci.  

I jakkolwiek wygląda , jest on Twój  Powstał w Tobie.

Dlatego od początku jest skazany na niezwykłość, wyjątkowość.

Tajemnica.

I ja uwielbiam śnić, wchodzić w swoją rzeczywistość, tak bardzo kojącą,

moją, surrealną. 

[Wędrowiec.1984]

@Annaartdark Rzeczywistość zniknie w czasie jak łzy w deszczu. Marzenia również, jeśli o nich nikomu nie opowiemy. I tutaj wkracza poezja, muzyka, delikatność, subtelność. surrealizm i dwa słowa: tylko moje.

 

Marzenie, które powstaje we mnie staje się częścią mojego umysłu. Razem z tym umysłem zostanie kiedyś unicestwione, chyba że...

 

...pozwolę komuś innemu o nim śnić.

 

 

Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Annaartdark]

@Wędrowiec.1984 tylko moje...

[Wędrowiec.1984]

@Annaartdark Tak, kim byłaś w swoich marzeniach? Czy chcesz o tym opowiadać? Nawet jeśli nie wprost to może opowiedziałaś chociaż cząstkę tego w swoich wierszach ale wiesz dlaczego? Dlatego, że to właśnie Ty o tym zdecydowałaś. To własnie w marzeniach jest piękne. Są trochę jak narkotyk i trzeba uważać, by się w nich nie zatracić ale... ;)

 

 

...a może malarstwo jest bliżej marzeń niż poezja? Przecież z obrazów można tak wiele wyczytać.

 

Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Annaartdark]

@Wędrowiec.1984 mam nad tym władzę, jednak i ona bywa zdradliwa. Wiesz to nie jest takie proste się zatracić,  a jednak...

Pokazać siebie w  wierszach, malarstwie?

Tak. Bardzo tak

I Ty też pewnie to robisz.

Niewielką cząstkę siebie 

Choć trochę 

Dajesz

Lub pozwalasz komuś innemu o tym śnić;)

 

[Wędrowiec.1984]

@Annaartdark Tak, nawet bardzo często. Czasami nie wprost, czasem prosto z mostu. Czasem subtelnie... Wiersze maja to to siebie, że trzeba tę cząstkę w nie przelać, bo inaczej stają się oderwane od autora. Kiedy czyta się taki a taki wiersz po dłuższym czasie to wie się, że jest super, ponieważ jest w nim ten właśnie pierwiastek. 

 

Nawiasem mówiąc, piękny autoportret. :-)

[Annaartdark]

@Wędrowiec.1984 Więc się rozumiemy.

Uwielbiam ciszę, żyjąc w gwarze.

Lubię subtelność , ale i ją czasem skrywam

sby nie było za mdło.

Życie jest wyraziste.

Dlatego w moich snach,otaczam się surrealnymi obrazami, kocham mrok:)

ale czasem znajduję się wśród różowych chmur taki kaprys:)

Pozdrawiam:)

 

[Wędrowiec.1984]

@Annaartdark Już to dziś napisałem. Jest taki pierwiastek w wierszach pisanych przez kobiety, którego pojąć nie zdołam. :-)

 

Cóż, to co właśnie napisałaś jest materiałem na wiersz idealnym. ;)

Pozdrawiam :)

Edytowane 14 Grudnia 2021 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[[email protected]]

@Annaartdark Puenta fascynująca bezbronny ogień w ogniu... i co mi zrobisz?
 

Miłego wieczoru Anno.

[Annaartdark]

@[email protected] Ten płomień ognia się nie lęka.

Może pochłonąć bez reszty, 

albo stłumić żar bijący.

Może tak wiele w braku swych granic.

Dziękuję

Mój wieczór staje się milszy:)

Pozdrawiam